Grote verwachtingen waren er bij de debuut-cd van Rochelle. De 20-jarige Helmondse won in 2011 X-Factor met grote overmacht en een grote carrière werd in het vooruitzicht gesteld. Bijna een jaar na haar overwinning komt dan eindelijk haar debuut, ‘You vs. Me’, waarbij Rochelle Perts al een voorproefje had gegeven met haar eerste single van het album, ‘What a life’.
‘What a life’ haalde de top 40 net niet en in de top 100 bleef het nummer steken op de 68e plek. Het zal niet hebben gelegen aan de stem van Rochelle, aangezien zij, ook op het gehele album, met regelmaat enorm dicht bij Rihanna zit, qua stem, maar ook qua stijl. ‘You v.s Me’ bevat een enorme power en de zangeres gooit er met regelmaat een nieuw zijspoor qua stijlen tegenaan.
Rochelle brengt op haar debuut-album natuurlijk haar bekende soul- en R&B-stem, maar gooit er (bijvoorbeeld op ‘A Stalker’) toch verrassend vaak een flinke rocksound tegenaan. Met de snerpende gitaren van mede-producer Jochem Fluitsma (inderdaad meegetrokken door producer Eric van Tijn), Alvin Lewis en Clemens Blacquiere (die gedrieën vrijwel het gehele album met een stevige gitaarsound vullen) gaat het soms een klein beetje verder in de rock-richting in plaats van de soul, waardoor ze destijds de finale van X-Factor won. Niet alleen met meerdere gitaristen, ook op keyboards worden de registers opengetrokken met structureel meerdere toetsenisten. De vraag is alleen waarom. Is het om een vol geluid te krijgen, groots uit te pakken, uiteindelijk hoor je er weinig van en zou de kracht van een zanger of zangeres niet juist moeten liggen bij zijn of haar stem en niet bij de entourage er om heen?
‘You vs. Me’ is doorspekt met overkill. Naast de al eerder genoemde Fluitsma en Van Tijn, heeft Rochelle de helpende hand gekregen van tekstschrijvers als Emeli Sandé (Heaven), Robert Pronk (Sabrina Starke) en Ali Tennant & Jon Shave (Jesse J.) en Mike Cave (die eerder nummers mixte voor Bob Dylan en Elvis Costello) nam in The Loft Studios in Liverpool ‘Chasing Fire’ onder handen, om daarna weer snel door te gaan met het nieuwe album van The Charlatans. En aangezien een groot deel van het album ook werd opgenomen in de Soundwise Studio van Fluitsma en Van Tijn zelf en Rochelle daar diezelfde Neumann U47-microfoon mocht gebruiken waarmee voorbeeld Alicia Keys haar vorige album opnam bij de heren, moest en zou het wel goed moeten komen met ‘You vs. Me’.
Het is een heel gegeven, al die namen en plekken en je zou er eigenlijk blind van uit moeten kunnen gaan dat het dan ook wel goed zou moeten komen met het album. Niets is echter wat het lijkt, want het lukt de Brabantse toch steeds net niet om boven de middelmoot uit te komen, en om eerlijk te zijn zakt ze er ook met grote regelmaat juist net onder.
Met ‘No Air’ pakte de zangeres heel Nederland in, en vriend en vijand waren verbluft van het talent van de jonge, ruig overkomende, maar oh zo verlegen Rochelle. Op ‘You vs. Me’ laat ze zien dat die verlegenheid als het om muziek gaat helemaal achter de rug is, het is alleen niet helemaal wat bij haar past. De songs op het album zijn stuk voor stuk aardig, maar met aardig bereik je de top niet, zelfs niet al wordt je gezien als het grootste Nederlandse zangtalent dat er in jaren is ontdekt. Juist zij kan beter, veel beter! (6/10) (Sony)
