Toen Vince Clarke zo’n dertig jaar geleden al na één album uit Depeche Mode stapte, zag het er even zwaar uit voor de band. Clarke was de belangrijkste songwriter van de band, maar doordat Martin Gore die rol met verve over nam, werd Depeche Mode een van de grootste en meest invloedrijke bands uit de 80’s. Clarke zelf ging het niet minder goed af, met bands als Erasure en Yazoo. Voor de fans van het eerste uur bleven Clarke en Gore toch de twee enige echte Depeche Mode-leden. Dertig jaar lang spraken de twee echter niet met elkaar. Tot vorig jaar…
Vince Clarke wilde graag een album uitbrengen in de typische electro-techno-sfeer waar hij zich sinds een tijdje in verdiepte. Hij kon maar één man bedenken om samen te werken: Gore. Enkele mailtjes en ontmoetingen later was het oude zeer van dertig jaar uitgesproken en zaten de twee in de studio. Like old day’s. VCMG klinkt echter niet zomaar, wat je misschien zou verwachten, als een solo-project van Clarke. Zeker ook omdat Gore’s invloed bij Depeche Mode pas echt tot bloei kwam in de nadagen, nadat Alan Wilder vertrok en Gore zijn verantwoordelijkheden meer toch zijn recht liet komen. Meer electro, minder new-wave, en dat heeft op ‘Ssss’ en flinke vlucht genomen.
VCMG is geen new-wave of electro zoals oude Depeche Mode-fans misschien hoopten, VCMG is te beschouwen als minimalistische techno, en in feite is dat niet eens zo vreemd. Clarke zat immers slechts één a twee jaar in Depeche Mode, en maakte sindsdien verschillende muzikale sprongen. Clarke is een kunstenaar, die iedere keer wegdraait van de werkelijkheid of die werkelijkheid juist naar zich toedraait. Gore daarentegen is jarenlang onderdrukt gebleven in zijn muzikale eisprong, kon veel afkijken bij verschillende meesters, en sprong de laatste jaren zelf met regelmaat tot grote hoogten. Beiden vinden elkaar in een uitspatting die in het verlengde ligt van beider carrière.
‘Ssss’ valt misschien op in in het rijtje releases, het is geen album dat zichzelf grijs laat draaien. Ieder nummer laat zichzelf op ‘bolero’-achtige manier opbouwen tot een hoogtepunt, alleen blijft dat hoogtepunt vaak uit. ‘Ssss’ is productietechnisch misschien dan wel perfect, old-school electro-fans zullen genieten van de vele geluidseffectjes en instrumenten waarbij vergelijkingen naar Kraftwerk en Dopplereffekt nog net iets te veel eer zijn. Het is echter jammer voor VCMG dat we tegenwoordig in 2012 leven en niet meer in de 70’s, 80’s of 90’s. Het lijkt hier en daar iets richting de Propellorheads, maar is bovenal een samenvatting van alles wat de laatste decennia al minimaal 1000 keer is geprobeerd in de dance. Helaas wordt er hier niets zelf aan toegevoegd. VCMG is blijven hangen, levert met ‘Ssss’ een aardige repetitie, maar zakt voor het examen, zelfs met het voordeel dat met vroeger op school had als met een oudere broer had die al cum laude was afgestudeerd. (5/10) (Mute)
