Het kan snel gaan in de muziekbusiness. Ruim een jaar geleden kregen de Britse folkrockers van Dry the River nog een lesje in bescheidenheid. Voor nog geen vijftig man mochten ze hun kunsten vertonen. Maar vandaag verkopen ze exact dezelfde zaal, Tivoli de Helling, met gemak uit. In de tussentijd is er veel gebeurd, want, zo is ons verteld, succes komt niemand zo maar aanwaaien. De Britten traden onder andere op tijdens Indievloot, London Calling, Crossing Border en Lowlands.
Het is een apart stel. De verlegen gitarist Matthew; Will, de klassiek geschoolde violist; Jon, de drummer die nog niet eens zo heel lang geleden dakloos was; bassist Scott, wiens lange haar, baard en hemd nog herinneren aan het ruige rockverleden van de band; en Peter, de artistieke gitarist en leadzanger die zijn kapsel lijkt te hebben afgekeken van Lykke Li en Selah Sue. Wie Dry the River niet kent, zal ongetwijfeld vermoeden dat dit vijftal niet bij elkaar past. De Britten bewijzen vandaag het tegendeel: ze zijn voor elkaar gemaakt.
Het optreden wordt gestart met een lange jam, die langzaam en zorgvuldig wordt uitgebouwd tot een muur van geluid. Dry the River maakt direct duidelijk dat het hier vanavond is gekomen voor alle aandacht van het publiek, want met een biertje in de hand de week doorbespreken, dat doe je maar in je eigen tijd. Wanneer de jam plotseling is afgelopen en de band het aanzienlijk rustiger beginnende “No Rest” instart, is de stilte in de zaal adembenemend.
Het hoogtepunt van de avond is de opvoering van het prachtige “Weight and Measures”. Dry the River begint het lied zonder versterkers, waardoor het een spanning in de zaal weet op te laden. Deze spanning ontploft wanneer de band halverwege het nummer de versterkers plotseling aanzetten en teruggrijpen naar de microfoons.
Dry the River speelt vanavond als een zeer ervaren band, die al jaren ervaring lijkt te hebben. De waarheid is echter dat ze nog niet eens een debuutalbum hebben uitgebracht. Daar hoeven we gelukkig niet lang meer op te wachten, want morgen (2 maart) verschijnt “Shallow Bed”. Een absolute aanrader voor iedere liefhebber van folkrock!
