4 Jonge heren uit Bergen, Noorwegen die heel boos zijn, dat is mijn eerste indruk. Het is veel dood, afbranden en leugens. En ik hoor wat anarchistische trekjes.
Dit is hun debuut album en ze hebben net hun Europese tour achter de rug, De through The Noise Tour met Comeback Kid, The Ghost Inside, Kvelertak, Gravemaker. Zo hebben ze toch wat naamsbekendheid gekregen, niet onterecht.
Dit hardcore of post-hardcore album, zoals ze dat dan noemen is hard, ook wel weer logisch denk ik, gezien de naam van het genre… Toch zitten er catchy meezing refreintjes in. Daar was ik erg verbaasd over. Dit geeft naar mijn idee toch wel aan dat Social Suicide in de toekomst toch meer wil of in ieder geval kan. En dan bedoel ik dat ze commerciële potentie hebben. Dan denk ik richting Screamo, The Used en dergelijke. Dat maakt het album wel denk ik, anders zou het wat te saai blijven.
Het gitaarwerk is vanaf track 1 super strak, en het zijn vette riffs. En de drums zijn heftig. Ze maken veel gebruik van het herkenbare knallen-stoppen-ander ritme-stoppen en weer supersnel doorknallen. Naar mijn mening wat teveel, ze barsten in ieder geval van de energie. En toch voor de fans is dit een welkome verrassing uit Noorwegen.
Track 5 ‘Broken Pilgrims’ is mijn favoriet. Deze is het meest catchy. het album is verrassend en voor een debuut heel gaaf, mogen ze absoluut trots op zijn. Ik denk wel, ligt misschien aan het genre, dat het live beter te doen is dan in de auto in de file. (6/10) (Redfield Records)
{slide=tracklist}
1. Mail From The Wacthtower
2. Death Of New Kings
3. Harlots And Prophets
4. Broken Pilgrims
5. Martyricon
6. Fallen Angels
7. 5th Man On A Dead Man’s Grave
8. Let The Waves Come
9. Enemy Cave
10. Rodeo III
11. The Last Martyrs
{/slide}
