Alhoewel het nog vroeg in de avond is en er verder geen andere interviews gepland staan, zijn de heren van Curry & Coco enorm melig. Zo zijn ze vergeten waarom ze voor de bandnaam hebben gekozen, ze halen hun inspiratie uit hun moeders en het is hun ambitie om enorm dik te worden. In het laatste slagen ze duidelijk slecht, want aan de andere kant van de tafel zitten twee afgetrainde metromannen. Tijd om dit Franse tweetal wat vragen te stellen over hun debuutalbum “We Are Beauty”.
V: Wie zijn Coco & Curry?
Thomas: Wij zijn een band, bestaande uit twee personen. Sylvian (Curry) is de toetsenist en zingt en ik ben de drummer. We maken onze muziek zonder elektronische truckjes, ook niet op het podium. What you see is what you get.
V: Wat kun je vertellen over het album “We Are Beauty”?
Sylvian: Het is goed. Sinds het album uit is, spelen we in veel fantastische steden en de reacties zijn altijd positief. Daar zijn we heel blij mee. We spelen veel, reizen veel en doen de dingen die we leuk vinden met de mensen waarvan we houden.
V: Proberen jullie een verhaal te vertellen met jullie muziek? Waar gaat het liedje “Sex is Fashion” bijvoorbeeld over?
Thomas: Dat gaat over het nachtleven. Als je altijd in het nachtleven bent, maak je veel mee: mensen die dansen, mensen die dronken zijn, van alles en nog wat.
Thomas: En aan het einde van de avond gebeuren er wel eens dingen.
Sylvian: Wij nemen met onze muziek geen politiek standpunt in. We zingen over alledaagse dingen.
V: Volgens mij gaat het bij jullie muziek vooral om het feel good gevoel. Dat wordt dus dansen bij jullie concerten?
Sylvian: Ja, wij vinden het leuk als er flink gedanst wordt tijdens onze optredens. Daar doen we het allemaal voor.
V: Jullie hebben al veel landen aangedaan. Waar kwamen jullie de beste dansers tegen?
Thomas: In ieder geval niet in Nederland. Man, jullie zijn echt héél slecht! Bij onze optredens in Nederland zie je eigenlijk alleen die zijwaartse pas. Het bovenlijf en de armen houden jullie altijd stil.
Sylvian: Nederlanders houden er volgens mij van om over de muziek na te denken. Daar zijn jullie vast erg goed in.
Thomas: De beste dansers zijn we denk ik in China tegen gekomen. Die mensen dansen grappig!
V: Jullie staan erom bekend dat jullie bij live optredens een oorlog ontketenen tussen de drum en het keyboard. Kunnen jullie daar iets meer over vertellen?
Sylvian: Als we in een flow zitten of als we vinden dat het publiek wel iets langer mag dansen, dan rekken we onze liedjes op door te improviseren. We communiceren dan via ons instrument.
Thomas: Soms hebben we ruzie op het podium, en dat vechten we dan uit door het bespelen van onze instrumenten. Maar dat is lang niet altijd zo. Vaak vinden we het gewoon leuk om een beetje te improviseren.
Dat dansen niet Nederlands beste kwaliteit is, wisten we natuurlijk al lang. Nadenken hoef je bij de muziek van Curry & Coco in ieder geval niet te proberen. Het gaat bij dit Franse tweetal om de vorm, niet om de inhoud. Maar wat had je dan verwacht met titels als “Yummy Mummy” en “Dancing Like a Monkey”? Het is ons duidelijk: Curry & Coco is een band waarbij de vorm belangrijker is dan de inhoud. Dat kun je natuurlijk waarderen, maar op de weg naar de Top 40 liggen een hoop soortgelijke concurrenten op de loer. Of ze de “Top of the Pop” ooit gaan halen? De tijd zal het leren.
{loadposition unruly-heineken}
