Een album rechtstreeks uit de hel… Het 8e studio album van Arch Enemy. Vanaf de eerste seconde word je meegesleurd naar de hel waar complete chaos heerst.. Scheurende gitaren, keiharde drums, superstrakke basgitaren en natuurlijk Angela Gossow’s herkenbare gebrul. Na een klein uurtje is het verstandig om even een uur Britney Spears op te zetten om weer met beide benen op de grond te komen.
Het album in zijn geheel is trouwens verre van een chaos. Het zit super goed en strak in mekaar, de nummers zijn stuk voor stuk schitterende composities. En het album is lekker divers: Track nummer vijf, ‘No Gods, No Matters’ zou zelfs nog bijna een hitsingle op skyradio kunnen zijn!
De klassiek klinkende gitaarstukken en supersnelle dubbele bassdrums in het nummer ‘Vengeance is mine’ (track 13) is weer compleet de andere kant. Volgens één van de Amott broers is dit laatste nummer zelfs één van de meest aggressieve werken van Arch Enemy. Gelukkig zitten er precies 2 kleine rust-momentjes tussen: één van 1 minuut 34 (‘We are Godless entity’) en 1 van slechts 39 seconden (‘Turn To Dust’). Ook doet het album denken aan de albums ‘Anthems Of Rebellion’uit 2003 en ‘Doomsday Machine’ van twee jaar daarna. Beide albums vielen behoorlijk in de smaak bij het publiek met aardige noteringen en dat zal zeker ook zo gebeuren met ‘Khaos Lagions’. Vier jaar lang hebben ze aan het album geschreven en gewerkt en dat is het zeker waard geweest.
Het is herkenbaar en compleet Arch Enemy en dus is album een absolute must-have voor de fans van dit genre. En ik adviseer de niet-fans om toch is te luisteren, bij uitstek is dit hét album om kennis te maken met deze bizarre muziek!(8/10) (Century Media Records)
