Op een zondagavond nadat Rotterdam even de winst van Ajax moest slikken stonden de mannen van The Boxer Rebellion op het podium van Rotown, een klein zaaltje in het centrum van 010. Door Rotown zelf werden zij al beschreven als met de woorden ‘Klinkt als Editors, Doves, The National en Elbow’ en wie wat nummers van deze mannen heeft gehoord zal niet veel anders kunnen dan het daar mee eens zijn.
In 2005 bracht de in Londen gevestigde band haar eerste album ‘Exits’ uit, dat weinig media aandacht kreeg maar met de release van ‘Union’ kregen zij de aandacht waar ze zo hard voor hadden gewerkt. Een succesvolle single (te weten ‘Evacuate’ ) en een iTunes prijs voor “Alternative Album of the Year” zetten ze goed in de spotlights. De release van hun recentste wapenfeit ‘The Cold Still’ en hun appearance op de soundtrack van de film ‘Going the Distance’ maakten hun reputatie compleet en daarmee begon hun tour door zowel Europa als Canada en de VS.
Na een zorgvuldige soundcheck begonnen de mannen na een simpele groet met ‘Step Out Of The Car’, dat het enigszins statische publiek toch al in beweging kreeg. Meteen bleek ook al dat de band er zelf net als wij erg zin in had, bij elke gelegenheid stuiterde zanger en rhythm-gitarist Nathan Nicholson vrolijk op en neer. Vervolgt werd er met ‘Organ Song’ van het nieuwe album ‘The Cold Still’, waarbij werd gewisseld naar akoestische gitaar door de laatstgenoemde persoon. Deze wisseling markeerde regelmatig het verschil van album en dat hoorde je ook duidelijk in de sfeer van de nummers terug. Na de eveneens energieke nummers ‘Cowboys and Engines’ en ‘Flashing Red Light Means Go’, die vol overgave werden gespeeld – en de band zelfs op een moment met drie man percussie speelden – was het tijd voor een rustmomentje. Dit werd ingevuld met het nummer ‘Caught By The Light’, waarvan de ervaring werd beschreven met ‘drifting in space’.
Rotown kalmeerde hierna verder met het nummer ‘If You Run’, van de soundtrack van ‘Going the Distance’. Op dit moment begon de band toch wat beter los te komen in het voor hun onbekende Rotterdam. Een anekdote over de bowling kwaliteiten van bassist Adam werd vervolgd met nog wel hun meest bekende nummer ‘Evacuate’ gepaard met de oproep om te dansen, dat door allen werd gedaan. De energie van het vrij diverse publiek (van 15-jarigen tot zelfs een dame van een jaar of 40 die los ging met een bandshirt aan) werd verder doorgezet in ‘Spitting Fire’ en ‘Memo’, waarna de rust spontaan wederkeerde met het spookachtig mooie ‘Both Sides Are Even’, dat volgens Nathan over vriendschap ging. Met hun huidige rocksingle ‘The Runner’ werd de emotionele rollercoaster vervolgd, en na luid meeklappen kregen de mannen de zaal nogmaals in doodse stilte met ‘Doubt’. Een pareltje van hun oude werk, te weten ‘Watermelon’ werd gebruikt om de zaal nog eenmaal uit zijn dak te laten gaan, al wist men natuurlijk dat een flinke encore onvermijdelijk was.
Na een pauze van slechts een minuut of twee werd rustig begonnen met ‘No Harm’, opgedragen aan twee vrienden van de band. Normaal gesproken zou hierna een ander nummer komen, volgens Nicholson, maar op aanvraag werd het stevige ‘All You Do Is Talk’ gespeeld waarbij duidelijk toch wat opgekropte frustratie van de zanger vrij kwam. Afgesloten werd er met hun standaard afsluiter ‘The Gospel of Goro Adachi’ met een outro van zeker 5 minuten. Het publiek schreeuwde om meer maar het was toch echt tijd voor Rotown om de week te beeindigen, wel beloofden de drie mannen om nog even wat te komen drinken aan de bar om de prachtige avond te besluiten.
{slide=The Boxer Rebellion – Evacuate}http://www.youtube.com/watch?v=NNbwbpxUogw{/slide}
{slide=The Boxer Rebellion – If You Run}http://www.youtube.com/watch?v=VSRwS1T5l4I{/slide}
