Dave Grohl, de zanger en gitarist van de Foo Fighters en ex-drummer van Nirvana, liet voor de release van ‘Wasting Light’, het zevende album van de Foo Fighters, weten dat hij nu echt afscheid genomen had van zijn verleden als lid van Nirvana. Lukt dat? Ik weet het niet. Voor een album waar Dave Grohl geen Nirvana in wil hebben, zitten er erg veel elementen van deze band in ‘Wasting Light’. Zo spelen op dit album onder andere Krist Novoselic, de ex-bassist van Nirvana, en Pat Smear, een gitarist die in de eindperiode van Nirvana meegetourd heeft. Pat Smear was ook al te horen op het tweede album van de Foo Fighters, ‘the colour and the shape’.
De opnames van dit Wasting Light begonnen op 16 augustus 2010, in de garage van Dave Grohl, en volledig opgenomen met analoge opnameapparatuur vanuit deze garage. Na de eerste opnames zijn ze door Butch Vig, de producer van onder anderen Nirvana’s legendarische Nevermind (1991), gepost-mastered en gemasterd. Dit is ook op hier terug te horen. Wasting Light heeft niets van de moderne computereffecten en edits, en probeert terug te gaan naar de echte basis van Rock.
Het album zelf is een grote verzameling van echte stadion-rock. Wasting Light is gewoon een perfecte setlist, en hij zal hier dan ook zeker veel voor gebruikt gaan worden. Als je naar dit album luistert, hoor je al bijna de vlammen van de set, en voel je al de grote menigte en de energie uit de pits. Ook de nummers zelf zijn gewoon gemaakt om live gespeeld te worden. Waar op oudere albums, en zelfs nog op ‘Echoes, Silence, Patience and Grace’ het de verses rustig waren en de chorus stevig, zijn hier de verses stevig, en de choruses een grote explosie van energie. Dit is ideaal voor concerten aangezien dit de perfecte manier is om het publiek op te zwepen. Wel zijn sommige nummers misschien té veel geschreven om live uitgevoerd te worden, aangezien er hele stukken in de nummers zitten die geen ander doel lijken te hebben dat het mogelijk maken van een solo. Hier leiden de nummers soms wel onder.
Er is een nummer wat is specifiek uit wil lichten. Dit nummer past eigenlijk bijna niet bij de rest van het album. Waar het grootste deel van het album stevige rock is, is dit nummer een akoustische. Dit nummer is ‘I should have Known’, het 10de nummer van Wasting Light. Het grootste deel van dit nummer is grotendeels rustig, met een duistere, depressieve ondertoon. De tekst gaat volgens Dave Grohl over alle misgelopen relaties en vriendschappen in zijn leven, maar vele mensen denken dat dit over Kurt Cobain. Hier zijn in de hele tekst signalen voor, en dit zou ook begrijpelijk zijn. Op het einde van het nummer word het steviger, en spreekt niet alleen het verdriet, maar ook de pure woede uit het nummer. Al met al is dit dus echt een geweldig nummer.
Dit album is goed, maar ik denk niet dat het gelukt is de invloeden van Nirvana buiten te houden. Dit album is mooi back-to-basics , stevige rock en pergect voor een liveset. De nummers zijn niet ontzettend orgineel, en de stijl muziek is zeker al vaker gedaan, maar een ding is zeker: weinig bands kunnen dit geluid en gevoel beter overbrengen dan de Foo Fighters. (8/10) (Sony)
