Stef Bos is natuurlijk bij het grote publiek bekend door zijn grote hit ‘Papa’ uit 1991, maar wie Bos wat meer volgt weet dat de zanger sindsdien geëvolueerd is tot een begenadigd chansonnier. Met Régis Gizavo en Fernando Lameirinhas deelt hij het gegeven dat ze niet wonen waar ze zijn geboren. De Madagask Gizavo woont en werkt sinds jaren in Parijs, Lameirinhas verhuisde jaren geleden vanuit Portugal naar Amsterdam, en Bos woont al weer een hele tijd in Kaapstad. Dat gegeven was de start van een wereldmuziekvoorstelling waarbij ze hulp en steun zochten van de Franse percussionist David Mirandon, pianist Juan Pablo Dobal uit Argentinië, Fernando’s broer Antonio op bas en saxofonist Frido ter Beek uit ons eigen land. Een werelds gezelschap, en niet alleen qua afkomst. Taalkundig een complex gezelschap, met vier talen in de kleedkamer, maar op het podium voelden de mannen elkaar vlekkeloos aan. Na enkele weken repeteren in Kaapstad en een paar voorpremières, begon de première in het Parktheater toch ietwat onwennig.
Fameirinhas en Bos kennen het theater en de grote zalen inmiddels als geen ander, maar vooral Gizavo en Dobal oogden in het begin van de voorstelling wat onwennig. Om en om zong en speelde het gezelschap elkaars nummers en nummers die speciaal door het trio zijn geschreven, en al gauw veranderde de nervositeit in een ontspannen setting waarbij Bos de nummers doorgaans aan elkaar praatte. Soms met een vrolijke anekdote, soms met een kort gedicht, maar Bos kreeg niet zelden de lachers op zijn hand. Ook Laheirinhas sprak een aardig woordje Nederlands tussen de nummers, maar het was vooral Gizavo die de show stal. Met zijn onnavolgbare teksten in het Madagask en Frans, maar vooral met zijn stem en lach. Een man die onterecht te onbekend is Nederland, maar daar zal snel verandering in komen. Met onder andere zijn teksten over safier die een pittoresk dorpje veranderde in een zielloze stad, maar ook de teksten van Lameirinhas, zijn ‘doorbraak op Sicilië’ (waar hij na jaren nog steeds op wacht) waren een lust voor oog en oor. Van fado tot kleinkunst, van een soort van blues tot de echte wereldmuziek, een volle avond van verrassing op verrassing. Met Gizavo op de accordeon, Lameirinhas op gitaar en Bos op alles wat hem in handen kwam (tot aan accordeon aan toe), speelde het gezelschap enorm in op het publiek. En het publiek was enthousiast. Terecht, want de drie-eenheid Bos/Lameirinhas/Gizavo blijkt een onontdekt wonder der zangkunsten in de wereldmuziek!
Nog een maand speelt het gezelschap in de Nederlandse theaters, om dan in september weer voor enkele maanden te toeren voor zijn CD ‘In een ander licht’, ook weer door heel Nederland en België.
