Er zijn artiesten die niet door zomaar iedereen opgenoemd kunnen worden, maar waar toch vrijwel iedereen van gehoord heeft. En zeker als hij jarenlang speelde met [[Ilse de Lange]], [[Guus Meeuwis]], en als een van de eerste Nederlanders werd uitgenodigd op het befaamde SBSW-festival in de Verenigde Staten. Hij was een van de tekstschrijvers van het ‘Ticket for Tibet’-nummer dat een hit werd in heel Nederland, en inmiddels is al weer zijn achtste cd uit. ‘Weet het zeker…’ is het prachtjuweel van [[JW Roy]], ogenschijnlijk een doodgewone slagersjongen uit [[Knegsel]], maar stiekem doorgedrongen tot de top van de Nederlandse singer-songwriters.
‘Weet het zeker..’ is een heerlijk album, vergelijkbaar met een autorit, waar de CD dan ook mee begint (‘In de auto’) en eindigt (‘Weet het zeker’). Soms druk en onstuimig, soms rustig en bedeesd. Tekstueel openend en sluitend met teksten in de auto, daartussen nog eens negen andere bloedmooie teksten, over liefde, verlies en bedrog (‘Zonder om te kijken’). Van countryrock tot blues, doortastende luisterliedjes en pop, Jan Willem bewijst met ‘Weet het zeker…’ dat hij eerdergenoemde artiesten niet eens nodig heeft. De overstap van Engelstalig naar Nederlandstalig heeft de Brabander zeker goed gedaan; de poëzie in de nummers van Roy dwingen tot herluisteren. Guus Meeuwis, die op ‘In de auto’ nog een stukje op de achtergrond meezingt, en enkele nummers mee schreef moet vrezen voor zijn vaste gitarist bij de ‘Groots met een zachte G’-concerten, of JW Roy staat straks zelf in het [[Philips Stadion]]. ‘Mathilde’en ‘Ik heb je lief’ zouden daarbij zo in het repertoire van [[Clouseau]] kunnen vallen, de songs op ‘Weet het zeker…’ in zijn geheel kunnen op de nominatielijst voor beste Nederlandstalige songsteksten van de laatste jaren. Single ‘Zonder om te kijken’, een heerlijke blues, ogenschijnlijk misschien over bedrog door een geliefde, met het recente verleden van JW Roy (Jan Willem zat onder het juk van [[Marco Borsato]]’s [[The Entertainment Group]]), kan het een steek boven water zijn richting Borsato. En terecht, Roy verdient Nederland, en Nederland verdient JW Roy. (9/10)
