Wat ik nu weer voorgeschoteld krijg! Black Thoughts Bleeding. Geen onaardige plaat, maar ik ben bang dat ik mijn meerdere moet erkennen in het omschrijven van het genre. Wat zeg ik? Ik snap er niets van?!
Het begint lyrisch (ik hou van lyrisch), dan … voordat ik er erg in heb, ben ik naar zware metaalgeluiden aan het luisteren. Prima. Een keiharde grunt en strakke gitaren. Niets mis mee. Ik ben weer op mijn gemak aan het luisteren. Dan, uit het niets, lijkt het of iemand stiekem aan het mixen is geweest, en me een CD van Green Day, voor heeft gezet.
Het springt van hot naar her (nooit gedacht dat ik dát ooit op zou schrijven). Tempowisselingen, daar houd ik van. Stijlwisselingen ook. En wat dat betreft zou ik voldoende aan mijn trekken moeten komen bij Black Thoughts Bleeding (prachtige naam, overigens!). Helaas is niets minder waar, want ondanks de mooie naam, maakt Black Thoughts Bleeding er een rommeltje van.
Ik ga de band met de mooie naam dan ook een 6/10. Niet onvoldoende, omdat het opnametechnisch prima overeind blijft en dat er ongetwijfeld mensen zijn die hier van houden. Geen onvoldoende, maar hij gaat niet mee op de iPhone. Nou ja, misschien een keertje. Niet voor een second opinion, trouwens, maar gewoon. Gewoon gewoon. (6/10)
