Symfo Classics is geen coverband. Zij die dit denken zijn waarschijnlijk nog niet naar een show geweest van wat waarschijnlijk Nederlands beste live band is op dit moment. Het concept leek een aantal jaar geleden toen Symfo Classics begon nog best gewaagd. Een ode brengen aan de meest gewaardeerde stukken in de symfonische-rock geschiedenis. Het publiek echter is de afgelopen tijd in steeds grotere getale naar de optredens van Symfo Classic komen kijken. Word was out dat hier iets heel bijzonders te beleven viel, en niets is minder waar.
Op het podium een onwaarschijnlijke samenballing van de grootste muzikale talenten die Nederland op dit moment voort kan brengen, gekoppeld aan hun merkbare liefde voor de muziek en een zeer originele setlist maakt dat de Sound & Sense II tour een bezoek meer dan waard is.
Op 10 November 2018 deed de Sound & Sense tour de Limburgzaal van het Parkstad Limburg Theater in Heerlen aan. Met de stoelen tot tegen het podium aan werd een nabijheid gecreëerd die het overslaan van de vonk van muzikanten op publiek alleen maar makkelijker maakte. Onder leiding van de nestor van de Nederlandse symfo rock, Edward Reekers nam de band het publiek mee op een reis langs verschillende stijlen en decennia symfonische rockmuziek.
Openingsnummer ‘Keeping the Dream Alive’ was nog vrij toegankelijk. Daarna volgden een aantal nummers van Genesis en volgde het eerste hoogtepunt van de show met ‘Fooling Yourself’ (The angry young man) van het illustere album ‘The Grand Illusion’ van Styx. Een showcase voor de band en de zangers om te laten zien hoe goed ze zijn. Wat een samenzang, en hoe goed kan een band eigenlijk samenspelen?. Dat de band van een eenzaam hoog niveau is blijkt wel dat als je vorige gitarist Joost Vergoossen gaat spelen bij de Duitse band ‘Hohner’, dat je dan niet bij de pakken neer gaat zitten , maar dat je dan Rob Winter vraagt zijn plaats in te nemen. Beiden zijn buitencategorie in Nederland en ver daarbuiten. Op dat niveau speelt Symfo Classics dus. Sjoerd Rutten op drums, Werner van Gool op synths en de altijd goedlachse Jan van Olffen op bas zijn de dieselmotor die de Symfo Classics machine uiterst betrouwbaar zijn kilometers laat maken zonder te verzaken.
Hubert Heeringa, de multi-instrumentalist laat het publiek keer op keer weer versteld staan van wat hij uit zijn WX7 woodwind synthesizer weet te toveren. Hubert is niet voor niets een van de meest gevraagde sessie en live muzikanten.
Toen zangeres Cindy Oudshoorn in de huid van Kate Bush kroop kreeg ze keer op keer het publiek in verwarring, dit is minstens zo goed als Kate zelf, en dan ben ik nog voorzichtig. Martin van der Starre maakte zijn faam als Nederlands beste rockzanger waar toen hij nummers als ‘Davey’s on the Road again’ of ‘Kayleigh’ ging vertolken. De man heeft deze muziek in elke vezel van zijn lijf zitten, en dat moet eruit.
Het publiek is al helemaal om en behoefde geen verdere overtuiging toen Symfo Classics ‘Comfortably Numb’ van Pink Floyd inzette. De versie van Symfo Classics is inmiddels op de social media een eigen leven gaan leiden, en het moet gezegd… ook nu weer kippenvel.
Na de pauze ging de reis door Symfo land onverdroten verder met ‘Peter Gunn’ van ELP. ‘Storm & Thunder’ origineel van Earth & Fire is een zeer originele toevoeging aan de setlist. Maar toen kwam het eerste Edward Reekers moment als de band ‘Old & Wise’ van Alan Parsons Project bracht. Reekers zette dit zó overtuigend neer dat de zaal volledig overrompeld leek, toen Hubert dan ook nog de saxofoonsolo de zaal inblies was er geen ontkomen meer aan. De slag is gewonnen. De zaal had zich allang overgegeven en liet zich gewillig verder voeren. Met ‘Divergence’ van Solution, en ‘My Immortal’ van Evanescence, met wederom een hoofdrol voor Cindy Oudshoorn, lieten Nederlands beste muzikanten nogmaals de spierballen rollen.
Deze band komt niet weg zonder toegiften. Edward liet nog een keer horen hoe ‘Ruthless Queen’ door de originele zanger gezongen hoort te worden en vervlogen rolt de bombast van Queens ‘The show must go on’ en Yes’ ‘Owner of a lonely Heart’ de avond af.
Foto’s (c) Patrick Strouken / Maxazine
