De eerste zondag van november werd het Southern Roots Festival beleefd door vele liefhebbers van roots, americana en singer-songwriter. Het werd gehouden in de Nieuwe Nor en het 25 meter verderop gelegen Savelbergklooster in Heerlen en er traden tien bands en artiesten op, tussen 15:00 en 21:00 uur. Een perfecte tijd op de zondagmiddag om maandagochtend toch nog uitgeslapen op het werk te kunnen verschijnen. Een slimme zet.
Het Southern Roots Festival wordt ook wel gezien als het kleine neefje van de Southern Blues Night, die in maart komend jaar inmiddels voor de 23e keer zal worden gehouden. Klein neefje is echter niet echt het goede woord, want met de kwaliteit die inmiddels op de eerste editie van het Southern Roots Festival stond, mogen we toch wel spreken van een grote neef.
Eli Goffa
De Neil Young uit Vlaanderen maakte als eerste zijn intrede in Heerlen. Je kon wel horen dat deze artiest serieus met zijn vak bezig is. Hij is opgegroeid met zijn gitaar en dat merk je aan zijn liefde voor muziek. Elie De Prijcker (Eli Goffa) verraste eind 2017 met zijn album ‘Written in the stars’. Een ijzersterk debuut.
Goffa stond op het podium met een krachtige stem, doorleefde songs en een huilende gitaar. Door de manier waarop hij het bracht krijg je een goed beeld van de blues uit de katoenvelden uit de Mississippi Delta. Opgegroeid tussen LP’s uit de sixties en seventies van zijn ouders werd hij besmet met het Americana-virus. Zijn grote voorbeelden zijn José Gonzales en Ray Lamontagne en dat hoorde je zo nu en dan ook terug in zijn muziek. In België weten ze inmiddels wel wie dit talent is op het gebied van blues americana, en ook in Heerlen is het inmiddels bij een aantal mensen bekend geraakt.
Eli Goffa legde zijn ziel erin en droeg zijn liefde voor muziek door middel van zijn gitaar en zang uit naar een publiek dat vaak ter plaatse werd vastgehouden door de opvallende geluiden die hij produceerde. Goffa heeft veel potentie met de roots-klanken uit de jaren 60 en 70, die Eli beïnvloeden bij het schrijven van zijn muziek.
Austin Leaves
Na Eli Goffa was het tijd voor Austin Leaves. Austin Leaves staat voor muziek maken waar je blij van wordt. Een jonge band die hard aan de weg timmert om ook het grotere publiek voor zich te winnen. Deze band heeft een grote gunfactor door de charme van de bandleden. Zangeres Martina is een vriendelijk persoon met een countrypop-stem en de vrolijke mix van country, rock en pop van Martina Lucic en haar band steekt goed in elkaar en tovert een glimlach op het gezicht van velen.
Afgelopen september en oktober heeft Austin Leaves drie singles uitgebracht, ‘The Same’, ‘Wash it Off’ en ‘Wild Side’, en deze werden natuurlijk ook gebracht. Tijdens Nu of Nooit 2018 heeft Austin Leaves de publieksprijs gewonnen, waardoor ze hun eerste debuut-ep kunnen gaan opnemen. De opnames staan gepland in het voorjaar van 2019, maar de set bevatte natuurlijk al veel van die nummers.
Becca Mancari (USA)
Op zoek naar inspiratie heeft deze duizendpoot al heel veel gedaan op het gebied van liedjes schrijven en spiritualiteit. In Virginia en Nashville vond ze de inspiratie en werd ze verliefd op de roots muziek. Becca Mancari is een reiziger, iets dat ook duidelijk te horen is aan haar muziek, er heerst een vorm van eenzaamheid die ze probeert over te brengen. Ze heeft overal geleefd, Florida, Zimbabwe, India en ze heeft onderweg tal van verhalen verzameld en dit omgezet in muziek. Becca Mancari heeft onlangs haar nieuwe cd uitgebracht, getiteld ‘Good Woman’ die geluiden en verhalen van de over wereld weet te combineren met de Amerikaanse rootsmuziek waardoor het de ‘Becca sound’ is geworden.
Dit is persoonlijke muziek, uitgevoerd door een verteller. Je kon duidelijk merken in de nummers dat ze vaak alleen is geweest en kracht heeft gehaald uit de muziek. Ze wil gehoord worden, zo zei Becca: “Ik hoop dat mensen me kunnen horen, ik wil een boodschap overdragen.” Dit was dan ook te merken aan het publiek. Je vond het cool of niet, er is geen tussenweg. Maar cool was het.
Tim Knol
Een 27-jarige singer-songwriter die het schrijven van prachtige liedjes als zijn missie ziet. Zijn jongensdroom kwam uit: Knol kwam al rockend het podium op en begon gelijk te spelen. Hij vertelde dat hij minder ging praten omdat hij anders in tijdnood kwam. Hij had namelijk veel nummers die hij met zijn band wilde laten horen. Met zijn nieuwe plaat ‘Cut the Wire’ wil hij het touw definitief doorknippen en stappen zetten richting de toekomst. Aan de melodie van zijn songs was te horen dat hij hier de tijd voor geeft genomen. Knol was erg tevreden over het resultaat, hij produceerde de plaat zelf in zijn kleine studio.
Tim trad op tijdens grote festivals, in talloze clubs en hield een theatertour waarna hij uitgroeide tot een grote naam in de Nederlandse popscene. Hij vertelde in Heerlen een verhaal over dat hij een nummer had gemaakt op een vrijdagavond. De Voice Kids was op tv, en hij vond dat kindermishandeling. Ook vond hij dat de grote mannen daar te veel geld aan verdienden. Tim bracht een boodschap over en stof tot nadenken.
Op de plaat toont Tim Knol allerlei kanten van zichzelf, met gevoelige en warme ballads met een duidelijk beeld naar Blues Americana. Zo ook in de Nieuwe Nor. Naast Anne Soldaat werd Knol live bijgestaan door Jeroen Kleijn (drums), Reyer Zwart (bas) en Eric Lensink (toetsen). Ze kennen elkaar goed en waren goed op elkaar ingespeeld. Het klonk allemaal als een klok. Deze band gaat ver komen en we gaan nog zeker meer van hen horen.
Foto’s (c) Patrick Strouken
