The Ragtime Rumours werd zo’n vijf jaar geleden opgericht in midden Limburg. Dit kwartet bestaat uit multi-instrumentalisten. Bovendien zijn ze alle vier vocalist. Dat is één van de reden waarom ze zo verrassend zijn. Bovendien stralen ze live enorm veel energie, plezier en passie uit. Geen wonder dat ze in 2015 de BRUL contest wonnen. BRUL staat voor BLues en Rootsmuziek Uit Limburg. Ze spelen een mix van old skool ragtime, gipsy jazz, en roots/blues. In maart jl. deden ze mee aan The European Blues Challenge (EBC). Dat deden ze fantastisch, waardoor ze wonnen. Het was voor het eerst dat een Nederlandse band de EBC won. ‘Rag ‘n Roll’ is de titel van hun spiksplinternieuwe album. Hier staan 12 nummers op, en de speelduur is een kleine drie kwartier.
Bij het openingsnummer ‘Way too smart’ komen de old skool elementen direct naar voren. Dit nummer wordt snel maar goed verstaanbaar gezongen. Toch kan ik het niet laten om mee te lezen in het tekstboekje. Boekje is eigenlijk het verkeerde woord. Het is meer een dun krantje. Hier is duidelijk zorg aan besteed. Het geluid is prima verdeeld over de boxen/koptelefoon. Het pakkende ritme zorgt voor een vrolijke sfeer in dit goed opgebouwde nummer.
De retro sfeer blijft bewaard in ‘Turn every dollar’. Het wasbord geeft een leuke dimensie. De flinke lap tekst is half gesproken/half gezongen, en is prima te verstaan. Het geheel wordt zo levendig verteld, dat je het bijna voor je ziet gebeuren. ‘Hookman’ bestaat hoofdzakelijk uit harmonica en snaren. Bijgestaan door een verhalende tekst. Eenvoud siert.
Het tempo in ‘Stop that train’ is heerlijk. De vrolijkheid is opzwepend. Niki zorgt in eerste instantie voor een steady ritme met haar contrabas. Dit doet ze samen met drummer Sjaak Korsten. Als tempo en volume even naar beneden gaan, neemt Niki een deel van de zang op zich. Tijdens een instrumentaal stuk is er een mooie afwisseling dan wel samenwerking tussen contrabas, piano en akoestisch gitaar. Op een gegeven moment denk ik toch echt iets anders te verstaan dan “Stop that train”. Maar als ik de volgende zinnen hoor weet ik het zeker: ze zingen “F*ck that train”. Ergens hebben ze nog gelijk ook.
‘Holly woedend’ heeft een ingetogen begin. Niki heeft een mooi timbre in haar stem, en een zeer duidelijke uitspraak. Ze bouwt het volume in haar zang geweldig op. Er zitten enkele mini kraakjes in het geluid, maar dat mag geen naam hebben. De hoge tonen van het fluitspel in het instrumentaal gedeelte zijn prachtig geplaatst. Dit wordt gevolgd door Niki’s breekbare zang, en zo eindigt dit nummer, klein en ingetogen.
Waarbij de ene persoon met rollende ‘r’ een grappige uitspraak heeft. Het wordt mede door de accordeon een vrolijke boel. De baritonsaxofoon en de contrabas lijken dit team in het ‘gareel te houden’.
De sfeer in de nummers wisselt van melancholie naar vrolijk. Dit alles is verpakt in een retrosfeertje. Zo heel af en toe hoor je een piepklein kraakje in het geluid. Door de hoeveelheid aan instrumenten zijn er stiekem heel wat laagjes in de muziek. Regelmatig ‘wandelt’ de contrabas door het geheel heen. Verder hoor je o.a. piano, banjo, trompet en trombone. Door de energie waarmee ze performen, komt hun muziek live gespeeld nog beter uit. (7/10) (Ruf Records)
