Een uitverkocht Doornroosje liep deze avond vol met een zeer gemêleerd publiek. Van gezinnen met hun tieners tot groepen vrienden in vele leeftijdscategorieën. Di-rect trekt duidelijk een zeer breed publiek.
Leadzanger Marcel Veenendaal kwam op in een zwart jacquet en zette gelijk de toon voor deze avond. Hij zweepte zijn bandleden, inclusief een trio blazers, tijdens het openingsnummer ‘Rockstar’ op als een dirigent. Hierop volgde het nummer ‘Ricochet’. Na deze nummers van het laatste album ‘Rolling with the Punches’ liet Marcel het publiek weten dat hij graag een publiek wilde zien dat, net als hij, de voeten flink in beweging zou brengen. Hieraan werd gelijk gehoor gegeven tijdens ‘One More Kiss’.
Na deze up-tempo rocknummers was het tijd voor het rustigere ‘With a Little Help’. Het was te merken dat de energie en het plezier van de band aanstekelijk werkte op het publiek.
Gitarist Frans van Zoest, beter bekend als Spike, maakte van de gelegenheid gebruik de kok te bedanken die die avond fantastisch voor de band had gekookt. Vervolgens spoorde hij het publiek aan de feestvreugde nog wat verder op te voeren. Het bleek dat dat was waarvoor men naar Nijmegen was gekomen. De band werd getrakteerd op een springend en zingend publiek tijdens ‘Invincible’ en ‘Times Are Changing’.
Er was weer gelegenheid om bij te komen bij de ballad ‘First Time’ waarna eindelijk het jacquet van Marcel uit ging. Ik vroeg mij af hoe de bewegelijke zanger hem zo lang aan heeft kunnen houden op het warme podium. Hij deed het nog even rustig aan met ‘You & I’ en het pittige ‘Crazy Madonna’. Stil stond hij zeker niet. Zijn bewegingen zagen er ogenschijnlijk ongecontroleerd uit maar waren perfect getimed en benadrukten zijn geniale muzikaliteit.
Het feest werd voortgezet met ‘This is Who We Are’. Hierbij werden de sprongen van Spike al hoger en het publiek zong uit volle borst mee. De temperatuur in de zaal steeg verder dankzij ‘Lovin’ the City’. Inmiddels leek het wel of het lijf van de zanger werd aangestuurd door alle aanwezige instrumenten. Dat de band alles gaf was duidelijk te merken aan drummer Jamie Westland die naar adem zat te snakken. Aan zijn witte T-shirt te zien kon hij zo meedoen aan een wet T-shirt contest.
Hij kreeg een adempauze bij ‘Love in Kind’ en de hele zaal begon mee te deinen, om vervolgens weer helemaal los te gaan op ‘Hurricane’. Gek genoeg struikelde Spike al rennend en springend over het podium niet over alle kabels.
De tijd bleek voorbij te zijn gevlogen toen Spike aangaf dat het alweer tijd was voor het laatste nummer. Maar eerst wilde hij met het publiek delen hoe belangrijk de verkoop van merchandise kan zijn voor een startende band. Hij greep terug naar het moment dat Dinand Woesthoff van Kane de heren van Di-rect vroeg hun voorprogramma te verzorgen, waardoor de band de eerste centen ging verdienen. Hiermee werd het bruggetje geslagen naar de verkrijgbare merchandise van de nieuwe Haagse band APA dat voor Di-rect het voorprogramma had mogen verzorgen. Spike drong er bij het publiek op aan de band vooral te steunen door een T-shirt te kopen.
Na nog even te vermelden dat Di-rect in februari 2019 van start gaat met een nieuwe theatertour werd ‘Young Ones’ ten gehore gebracht waarbij het publiek nog een keer helemaal los ging en tot op het balkon stond te springen. Ook nadat de band het podium had verlaten zong het publiek gewoon door. Natuurlijk kwamen de heren nog een keer terug voor een toegift met ‘Time Will Heal Our Senses’. Maar ook daarmee hield het feest niet op. Er werd door Marcel en Spike afgesloten met een intiem akoestisch ‘All in Vain’ waarbij de heren duidelijk geëmotioneerd raakten en verdiend beloond werden met een daverend applaus. Na de gebruikelijke foto met publiek verliet de band moe maar voldaan het podium. Ook de fans die zeker waar voor hun geld hadden gekregen, verlieten tevreden het pand.
