De voorstelling Legendary Albums Live: Brothers in Arms, waarmee Erwin Nyhoff en Marcel de Groot met band afgelopen jaar langs de Nederlandse zalen trok, bleek een groot succes. Zo’n succes, dat ze voordat de nieuwe tournee Legendary Albums Live: Born in the USA in januari zal aanvangen, er nog enkele reprise voorstellingen door de zalen zijn bijgeboekt. Vrijdagavond stonden ze in Eindhoven, in het Parktheater, voor de tweede keer met dezelfde show.
Dat de voorstelling een groot succes zou zijn, was al voor aanvang van de show duidelijk. Tientallen mensen in het publiek spraken al vooraf in de foyer over de geweldige show die ze al eerder zagen. Zó geweldig, dat ze graag een tweede keer terug kwamen. Aldus geschiedde.
Met een korte instrumentale intro ving de show aan met ‘So far away’. De muzikale kwaliteit van de zes muzikanten op het podium was het eerste dat direct opviel. Een klassieke opstelling zoals de Dire Straits zelf vaak op het podium stonden. Met links achteraan de backingvocaliste, die in dit geval ook de tweede toetsen en saxofoonpartijen voor haar rekening nam. Het was zangeres Jelske Hoogervorst dan ook die bij de tweede track direct voor herkenning zorgde met haar repeterende “I want my MTV”, origineel ingezongen door Sting, waarna drummer Jan Stavenuiter met zijn drumroffel ‘Money for nothing’ leek in te luiden. Het wereldberoemde nummer werd onderbroken door Nyhoff, die het publiek welkom heette, met een praatje over zijn geboortedorp Dalfsen. “Dalfsen was in de tijd dat ‘Brothers in Arms’ uitkwam nog niet echt een wereldstad… en eigenlijk.. nog steeds niet”, grapte de frontman van de avond met de nodige zelfspot.
Het eerste deel van de avond vervolgde met een integraal gespeelde ‘Brothers in Arms’, en dus vervolgde het met ‘Walk of life’, waarna Jelske in het begin trompettist Randy Brecker, en daarna de originele saxofonist Michael Brecker verving met haar saxofoonsolo die ‘Your latest trick’ aanzwengelde. Hierbij maakte ze handig gebruik van gitarist Marcel de Groot, aan wie ze haar sopraansaxofoon (die de trompet intro verving) overgaf, om snel over te gaan op haar tenorsax, waar ze de rest van de avond vooral gebruik van maakte.
Het door de Everly Brothers, inspiratiebron van Knopfler, gecoverde ‘Why Worry’ en het meest aparte nummer van het album, het latino geïnspireerde ‘Ride across the river’ volgden, waarbij opviel hoe de band, ondanks de eigen arrangementen, de originelen vaak angstig goed benaderden. Ook rootsrock track ‘The man’s to strong, met een duidelijke rol voor de floortom van Stavenuiter en ‘One world’ waren het intro voor een van de gevoeligste nummers van de avond. Titeltrack ‘Brothers in arms’ werd door de band gebruikt om eens goed los te gaan, iets wat de kwaliteit van Erwin Nyhoff en de zijnen nogmaals kon benadrukken. Het was een van de vele hoogtepunten van de avond.
Nyhoff was zo’n 13 jaar toen het legendarische album uitkwam. Het album was een doorbraak en bevatte onder anderen de hit ‘Money for nothing’; Het eerste nummer dat ooit op MTV werd gedraaid, zeg maar de zender opener, toen MTV nog een muziekzender was. Het nummer gaat over de ultieme jongensdroom: Spelen in een band. Tenminste, als je geen profvoelballer kon worden dan. Nyhoff vertelde over zijn jeugd, waarin hij speelde in de jeugd van PEC Zwolle, en altijd hoopte de nieuwe Johan Cruyff te worden. Of Willy van der Kuylen, verbeterde hij zich snel toen hij besefte in Eindhoven te spelen. Hij vertelde de anekdote met een lach onder het bijstemmen van een van de vier gitaren waarmee hij op het podium stond.
Het stemmen was nodig, want in korte tijd bracht de band een stukje muziekgeschiedenis. Van boogie woogie, waarbij de band een duidelijk voorbeeld liet horen, tot aan de Rock ’n Roll
. Erwin pakte daarbij uit zijn broekzak een rode haarband, “De originele haarband van Mark Knopfler”, grapte hij, “dat stond erbij toen ik ‘m op Marktplaats kocht.” Het schouwspel vervolgde met een eerbetoon aan een van de beste gitaristen ooit, Hank B. Marvin, van de Shadows. Ook van grote invloed op Mark Knopfler en ‘Apache’ zorgde voor de herinnering naar die geweldige groep. Ook Elvis was van grote invloed, en Scotty Moore werd aangehaald, de twee jaar geleden overleden gitarist van The King. Knopfler speelde ooit met Moore en ook Nyhoff speelde met Moore in de Melkweg, tijdens een Elvis tribute. Een van de gespeelde hits van Elvis, ‘Thats alright’ (origineel van Arthur Crudup, maar groot gemaakt door Elvis), werd gebracht.
In de voorbereiding van de productie reisde Erwin af naar Engeland. Hij had een afspraak met Dire Straits bassist John Illsley, in de hoop hem over te halen mee te spelen met de productie. Illsley haalde hem af van het vliegveld met een enorme slee van een auto en reed Erwin naar zijn landgoed. Daar aangekomen wisten Erwin en de producent van de productie het zeker, Ilsley overhalen mee te spelen zou niet gaan lukken. Van Illsley hoorde Nyhoff verschillende andere invloeden van de Dire Straits en al die invloeden samen blijken samengevat in ‘Calling Elvis’, dat met een mooie drumsolo en verschillende kortere andere solo’s het einde inluidde van de eerste set. De pauze kon echter niet niet aanvangen voordat het hele album ‘Brothers in Arms’ behandeld was, en ‘Money for nothing’ was het laatste nummer van het album, dat in het begin was overgeslagen, dat het legendarische album completeerde. Alsof die had kunnen worden vergeten.
Waar voor de pauze het hele ‘Brothers in Arms’ album werd behandeld, ging met na de pauze verder met een reeks andere klassiekers van de band. Met ‘Down to the Waterline’ en ‘Water of love’, wat door Nyhoff en De Groot werd gespeeld op akoestische gitaren, ving men aan. Nyhoff sloot het af met een slok water, “Water of love”, grapte Erwin en had de lachers wederom op zijn hand. Erwin Nyhof had tijdens de show sowieso de lachers vaak op zijn hand, met leuke anekdotes uit het verleden. Met de nodige zelfspot bracht Erwin wat verhalen over vroeger, hoe hij na zijn carrière met The Prodigal Sons verschillende bijbaantjes had om in zijn levensonderhoud te voorzien. Hij bracht onder andere ’s nachts kranten rond naar de bezorgers (waaronder ooit een krant met daarin een twee pagina’s groot interview met zichzelf), en was afwasser in de spoelkeuken van een groot bedrijf in Zwolle. Toen men daar hoorde dat hij ‘wel eens iets met muziek deed’, werd hij gevraagd op te treden op de kerstborrel en daar wat kerstnummers te spelen. In plaats van een drankje aan de bar, wat voor muzikanten na een show de normaalste zaak van de wereld is, werd hem echter na afloop snel duidelijk gemaakt dat dat toch niet de bedoeling was. De spoelkeuken wachtte immers ook op Nyhoff in de kerstperiode.
Via ‘Lady writer’ kwam men aan bij een van de mooiste nummers ooit geschreven. ‘Private investigations’, van ‘Love over Gold’, werd door de fantastische band gebracht met een gevoel dat menig Dire Straits-fan niet eens bij een echt Dire Straits-concert zou hebben ervaren. De evenaring door het magistrale gitaarspel van De Groot evenaarde de Straits en was een waar hoogtepunt. Marcel bracht met zijn gitaarspel kippenvel op de armen van het voltallige Eindhovense publiek en zette Knopfler hierbij ver op de achtergrond. Wat betreft solo’s had het publiek toch een goede avond, want bij het opvolgende ‘Romeo and Juliet’ werd men wederom getrakteerd met een geweldige saxofoon-solo. Saxofoonlilefhebbers kwamen toch wel aan hun trekken. Zo werd vervolgd met het bekendste nummer dat Knopfler ooit schreef, ‘Private Dancer’ van Tina Turner. Het nummer werd voor de zang echter stilgelegd en quasi-teleurgesteld was Nyhoff dat er helemaal niemand het podium op kwam lopen. “Het was de bedoeling dat er nu een surprise act zou komen meezingen, maar ik krijg net te horen dat Tina Turner helaas in de file staat bij Valkenswaard.” In plaats van La Turner was het Jetske Hoogervorst die met wederom een prachtige saxofoon solo haar momentje pakte, en kreeg.
Niet alleen de Dire Straits zelf werden aangedaan, ook solo kwam Knopfler’s werk voorbij met ‘Sailing to Philadelphia’, ditmaal gezongen door Marcel de Groot. Marcel had in dit deel sowieso een mooi aandeel, gezien het nummer werd opgevolgd door een nummer met wat Keltische invloeden, ‘Telegraph Road’, waarbij Marcel helemaal los ging. Een meer dan terechte ovatie viel hem dan ook ten deel. De band continueerde met een stukje echte Rock ’n Roll, met het iets onbekendere ‘Two Young Lovers’ van het album ‘Alchemy’, met wederom een hoofdrol voor Jetske Hoogervorst. Afgesloten werd er met de oproep te gaan staan en mee te twisten met ‘Twisting by the Pool’, wat halverwege werd onderbroken om de band voor te stellen en Eindhoven
Na het onvermijdelijke “We want more” kwam de onvermijdelijke toegift met natuurlijk ‘The Sultans of Swing’, waarbij De Groot het niet kon laten wederom te laten horen wat een geweldige gitarist hij is. Een genot voor het oor, waarna het nummer en concert met enkele ‘freezes’ eindigde. Erwin Nyhoff en band lieten met ‘Legendary Albums Live: Brothers in Arms’ horen dat Nederland een stel geweldige muzikanten heeft, die een van de beste albums aller tijden op magistrale manier in de picture hebben weten te zetten. Met nog 3 concerten voor de boeg heeft de band in totaal 35 concerten aan het geweldige album geweid, alvorens Legendary Albums Live in januari 5 maanden op tournee gaat met ‘Born in the USA’ van Bruce Springsteen in de picture. Men moet wel een enorme muziekhater zijn om hier van weg te blijven.
