Het Wojtek Justyna TreeOh! vermengt de energie van jazz-funk en de kleuren en ritmes van wereldmuziek met verfrissende nieuwe klanken. Gitarist Wojtek Justyna, die de groep in Nederland oprichtte, staat bekend om zijn sound en veelzijdigheid. De band bestaat verder uit de heavy groovende bassist Daniel Lottersberger (Oostenrijk), op drums de ritmische wervelwind Alex Bernath (Duitsland) en percussietovenaar Diogo Carvalho (Portugal), die daarnaast op Moog synthesizer speelt. Met deze line-up bereikt Wojtek een vette, rijke basis waarop zijn zingende, melodische gitaarspel kan drijven.
Na hun vorige album ‘Defintely Something’ van drie jaar geleden heeft de band enorm veel opgetreden door heel Europa. Speelervaring die op het nieuwe album duidelijk terug te horen is. De band maakt een heerlijk soort fusion, waarin wereldmuziek, jazz, funk en rock samensmelten tot een heerlijke cocktail voor de ware muziekliefhebber. Mind you, de muziek is zeker niet voor iedereen weggelegd, en is niet weg te zetten onder de noemer van een muzikale ’snack’; Nee het is eerder een met zorg bereid, pikante dis uit de fusionkeuken die met veel liefde is bereid.
Het album kent acht nummers, waarvan de kortste net niet de vijf minuten aantikt. Commercieel dus zelfmoord volgens de meeste platenbazen, want hier kan je niks met goed fatsoen van op singel uitbrengen. Maar daar is het de heren van de band waarschijnlijk helemaal niet om te doen. Om lekker in de groove te komen, dat heeft gewoon even wat tijd nodig!
Het nummer ‘Cologne’ doet bij mij een herkenning ontwaken die ik op meerdere tracks van het album beleef. De hele manier van spelen en grooven neemt me mee terug naar de tijden van het roemruchte GRP (Grusin Ritenour Project) label. Degenen die het kennen zullen weten dat dit als een groot compliment bedoeld is. ‘Chit Chat with a chick from Chad’ kent een lekker lome lang uitgesponnen opbouw die nergens uit de bocht vliegt, maar je meeneemt op een lekkere, jazzy trip. Prijsnummer op het album is het funky, dansbare ‘The Dandy Lion’ die ook weer hevig leunt op de fusion school zoals we die eind jaren zeventig begin jaren 80 uit Amerika te horen kregen. Lekkere riffs, grooven en weer door. Stilstaan is er niet bij.
‘Get that Crispy’ is een album geworden dat door de liefhebbers zeker hoog gewaardeerd zal worden. Zullen er nieuwe fusion zieltjes mee gewonnen worden? Nee, maar dat is ook de missie van deze band niet denk ik. Voor iedereen die van een avond mooie muziek houdt is het wel zeer zeker de moeite waard om de band in concert te gaan zien. Dat kan tot eind oktober op verschillende plekken in Nederland, daarna vertrekt de band naar Polen, om dan in December weer terug in Nederland te zijn. (8/10) (Isolde Records)
