Maxazine was zaterdag-en zondagavond aanwezig bij festival Bruis in Maastricht. Een driedaags gratis festival dat eind augustus gehouden werd en plaats moest bieden voor zo’n 3000 bezoekers. Net als vorige editie werd het gehouden op het Koompe terrein, het sportterrein van de voormalige Tapijnkazerne, dichtbij het centrum van Maastricht. Georganiseerd door de steeds groter groeiende rocktempel en daardoor stevig in de verbouwing zijnde Muziekgieterij eveneens uit Maastricht.
Nadat de band Swedish Death Candy, waarvan de leden uit Italië, Engeland en Zuid- Korea elkaar vonden in de Engelse hoofdstad, vorig jaar december op het podium stond in de Muziekgieterij, was de band zaterdag ook te zien op het buitenpodium op festival Bruis. De band werd onder het genre indie rock/alternatief in de line-up voorgesteld. Maar alleen in het nostalgisch aandoende gezang van gitarist en vocalist Louis Perry was enig indie geluid te vinden. In de muziek zéker niet. De band kwam meteen explosief op, waarbij de Koreaanse gitarist zich vanaf het begin openbaarde als een waar podiumbeest. De muziek bulderde heavy dynamisch over het podium en neigde meer naar Black Sabbath met psychedelische invloeden dan naar Indie rock. Ook invloeden van Jimi Hendrix waren in de laatste nummers goed te horen. Deze nummers waren qua opbouw en afwisseling ook het beste en zorgden ervoor dat het publiek konden terugkijken op een geweldige gig.
Na twee jaar radiostilte is de Londense psychedelische indie rockband Gengahr weer teruggekeerd. Hun debuutalbum ‘A Dream Outside’, werd uitgebracht op de helft van 2015 en pas weer in oktober 2017 werd het tweede album aangekondigd: ‘Where Wildness Grows’. Dit album werd 9 maart dit jaar uitgebracht. Gengahr speelde zaterdag in de tent op Bruis. Echt los kwam de Britse band niet. De vocalen van Felix Bush kwamen veel beter uit de verf als hij zijn, naar ons idee, te veelvuldig gebruikte kopstem verruilde met zijn sterke en scherpe borststem, ondersteund door melodieuze gitaarrifs. De borststem schudde je als het ware wakker en bracht veel meer variatie in stemgebruik, waardoor de nummers een sterker en rauwer karakter hadden.
Tijd om een biertje te drinken en wat te eten, ter voorbereiding op de band Warhaus op het buitenpodium. Nadat hij 2 jaar geleden op ditzelfde festival optrad met zijn Belgische indie rockband Balthazar en niet lang daarna de twee frontmannen, waaronder Maarten Devoldere, besloten een jaar te gaan besteden aan een soloproject, liet Devoldere met Warhaus er geen gras over groeien en trachtte Europa te veroveren met zijn tours en dat is gelukt. Zaterdagavond mocht hij op het inmiddels donker geworden festivalterrein zijn vertellende teksten over verwerkingen in zijn leven van relaties, de kracht en raadselachtigheid van de liefde, lust en seks in de vorm van een donkere sensualiteit laten weerklinken op het mainstage podium! Een openbaring op deze zaterdagavond, de muziek die deze artiest voortbrengt! De jazzy, bezwerende muziek, die vooral tijdloos moest zijn volgens Devoldere, werd voortgebracht door een verscheidenheid aan instrumenten.
Devoldere liet zien dat hij verschillende instrumenten beheerst. Zagen we hem bij Balthazar nog schitteren op een synthesizer, nu liet hij zich horen op gitaar, trompet en verschillende rhythmische instrumenten. De toch wel arty aandoende muziek hield het publiek geboeid. Dit was vooral te merken toen Devoldere overging op een solostuk, waarbij zijn vocals alleen begeleid werden door zijn eigen gitaarspel. Dit werd al gauw beantwoord door verveling uit het publiek. De aparte sound van alle instrumenten bij elkaar is toch hetgeen dat Devoldere steunt bij zijn monotone donkere stem. De sfeer in het publiek werd dan ook weer tot een maximum gepompt toen de andere bandleden het podium terug beklommen en zijn vocalen opnieuw ondersteunden met een paar perfect muzikaal in elkaar gezette nummers door Devoldere.
De Canadese noiserockband Metz sloot deze zaterdag- festivalavond af. Een band die bekent staat om zijn punkachtige invloeden met loeiharde drums en schreeuwende gitaren, gecombineerd met rauwe onverstaanbare vocals.
De zondagavond was Maxazine aanwezig bij Tamino, voluit Amir Moharam Fouad, die op het buitenpodium optrad. Een Belgische zanger van amper 20 jaar van zowel Belgische als Egyptische afkomst, die op zijn 18e nog op het Amsterdamse conservatorium studeerde. Op het podium stond een Perzische prins gehuld met gitaar die je tranen in je ogen bezorgde met zijn prachtige stem. Een talent, waar we in de toekomst nog heel veel van zullen horen! Het slotnummer was er één om met kippenvel achter te blijven. Zijn stem reikte klassieke opera-achtige hoogten. Om stil van te worden. En dat was je eigenlijk al zijn hele performance: Wegdromend luisterend naar deze mooie verschijning was je deel, nog net je mond van verbazing kunnende dichthouden…
Bij Indie rockband Giant Rooks kon je langzaam wakker worden. Alhoewel: langzaam? Het enthousiasme van zanger en percussionist Frederik Rabe gaf je er niet veel tijd voor! Een spetterend optreden zorgde dat je weer gauw bij de qui-vive was! De band die bestaat uit leden van rond de 19 jaar uit het Duitse Hamm bestaat sinds 2014. ‘New Estate’ was hun tweede e.p. Zanger Rabe bespeelde vol overgave de percussie die vooraan op de stage stond. Ondertussen verzorgde hij de vocals. Engels met toch een licht Duits accent verraadde de afkomst van de band. Aan beweging en enthousiasme van de zanger geen gebrek! Hij stal de show! Ook de muziek zat goed in elkaar. Een veelbelovende Indie rockband naar ons idee!
Deze zondagavond werd afgesloten met Motorpsycho. Een band die stevige rock produceerde en vooral oudere rockers naar de stage trok. Een Noorse band die in 1989 werd opgericht. Aan het stijl repertoire was geen gebrek: Metal, Country, Jazzfusion en alternatieve rock wisselden in de nummers af. Met deze band, die deze Bruis editie afsloot konden wij terugkijken op een gezellig druk festival. Goed georganiseerd (gratis toiletbezoek!), sfeervol gecreëerde eet-en zithoeken, waarbij op de tafels zelfs plantjes en kaarsen niet ontbraken. Een top editie met evenzo top weer, waarbij je staand of chillende kon genieten van zorgvuldig uitgekozen repertoire aan bands!
Foto’s (c) Anita Martin / Maxazine
