Vrijdag stond The Living End nog in Finland te spelen, maar een reis die veel te vroeg begon heeft ze zaterdag alweer naar Sziget gebracht. De vele Australische vlaggen die aanwezig waren deden de heren thuisvoelen. Ze vonden het geweldig om weer terug te zijn op Sziget, het is lang geleden dat ze aan deze kant van de wereld waren. Door gebruik te maken van een contrabas had bassist Scott Owen zijn eigen klimtoestel op het podium staan. Het was wat lastiger om over het podium te verplaatsen, maar voor de band heeft het zijn karakteristieke geluid. En zoals gebruikelijk is bij ‘Second Solution’ klom de bassist bovenop zijn instrument voor een overwinningspose. Het waren vooral de nummers van hun titelalbum die voor de kippevelmomentjes zorgden. Toen de intro van ‘All Torn Down’ alleen op gitaar werd gedaan stond het hele publiek aandachtig te luisteren, tot de rest erbij kwam en het helemaal los ging.
Nieuw album The Living End
Op 28 september komt het nieuwe album ‘Wunderbar’ uit, wat wonderbaarlijk opgenomen is in Berlijn. ‘Don’t Lose It’ en ‘Drop The Needle’ zijn de eerste nummers die we daarvan te horen kregen. In de live versie deden ze het wel erg goed bij het publiek, dus dat belooft veel goeds. ‘ Who’s Gonna Save Us’ en ‘Prisoner Of Society’ gaven heel veel energie, waardoor een pit niet kon achterblijven. Twee heerlijke nummers om op mee te springen en schreeuwen. Cheney bewees dat je een biertje ook kan gebruiken om gitaar mee te spelen, er bleef alleen niet veel in zitten om nog op te drinken.
Omdat Chris Cheney zag dat er zo veel Australiërs aanwezig waren stapte hij af van de setlist. Verzocht om zijn andere gitaar, die nu natuurlijk eerst weer gestemd moest worden. Tijd voor de andere twee leden om een rustig deuntje te spelen als grap. Maar volgens de punkrocker was het die moeite allemaal waard. Het was een goeie zet van Cheney, want ‘White noise’ leek wel het nieuwe Australische volkslied, zo blij werden de Australische toeschouwers er van.
Het voorlaatste nummer was er een dat niet al te moeilijk mee te zingen was, maar wat je absoluut niet moet gaan Googlen tenzij je Paay-achtige taferelen wilt zien. “Het enige wat je hoeft mee te zingen is: I caught Harry pissing in the bath”, stelde de populaire zanger voor, wat natuurlijk wel lekker mee te schreeuwen is. De set werd afgesloten met een gouwe ouwe, die ervoor zorgde dat er eindelijk een circelpit ontstond. ‘West End Riot’ was een waardige afsluiting. Op 23 augustus spelen ze in Rotown en de 24ste zullen ze ook nog in Nederland te zien zijn bij Dynamo in Eindhoven.
Lianne La Havas
In haar eentje stond een dame op het grote hoofdpodium. Alleen met haar gitaar, hierdoor hoeft Lianne La Havas geen rekening met andere bandleden te houden en kan ze met de woorden spelen, af en toe een verwijzing naar de plek waar we zijn. Zo word de persoon in ‘Au Cinéma’ gevonden in Boedapest, de aanpassing van het nummer vond ze vooral zelf ook grappig. En dan kan je natuurlijk ook in een nummer verwerken dat het zo ‘hot’ is op Sziget.
“Ik vind het nu wel tijd voor een liefdesliedje. ‘unstoppable’ heet deze” vertelde ze aan het publiek. “Voor iedereen die verliefd is, weer bij elkaar is gekomen, deze is voor jullie”. Ze kan een mooie sfeer neerzetten, waar je heerlijk met je partner van kan genieten.
“Ik ga nu een nummer spelen die niet van mezelf is maar wat wel een heel populair liedje is. Ik geef er wel mijn eigen draai aan” kondigde ze het nummer van Aretha Franklin aan. Het publiek vond het geweldig, een nummer wat niet verloren mag gaan. Terwijl er een nieuw liedje werd ingezet stokte ze in eens. “Ik probeerde heel cool te zijn en subtiel een nieuw liedje er in te schuiven, maar het ging behoorlijk mis” lacht ze. “Deze heet ‘Bitter sweet’ zegt ze terwijl ze voor de tweede maal het nummer inzette. “Bedankt dat jullie zo lief voor me zijn” zei de zangeres nadat ze het nu wel perfect ten gehore had gebracht. “Het is mijn eerste keer hier in deze mooie hoofdstad en het is geweldig dat er hier mensen zijn die mijn muziek kennen” vertelde ze.
De muziek van Lianne La Havas is mooi, maar voor een main act heeft het wel meer body nodig. Waar Ed Sheeran makkelijk in zijn eentje veel energie neer kan zetten blijft het bij Lianne iets waar je relaxed naar kan luisteren.
Bastille
Elke losstaande single die Bastille heeft uitgebracht doet het geweldig, het was dan ook vanaf het begin een feest der herkenning. Het was vervelend dat zo nu en dan beeld en geluid niet synchroon liepen, maar dat mocht de pret niet drukken. ‘Good Grief’ was een goeie om er gelijk in te knallen en voor de zanger die niet stil kan staan gelijk eentje om het podium te verkennen. ‘Blame’ en ‘Icarus’ volgden elkaar mooi op.
“Dit nummer is ontiegelijk depressief en guur, gaat totaal tegen alles in waarvoor dit festival staat” legde de zanger uit over ‘World Gone Mad’. “Maar wij houden ervan” en het publiek ook, het is daadwerkelijk een prachtig nummer.
Het is altijd grappig als iemand in een andere taal probeert te praten, Dan bedankte na zijn nummers al in het Hongaars, maar probeerde nu een volledige zin. Gelukkig wist hij zelf al dat het nergens naar zou klinken.
‘The Draw’ is voor Bastille-fans eentje die gedaan moet worden op concerten, met de handen een driehoek maken, het symbool van Bastille, en meebouncen op de beat. Het nummer krijgt wel iets lekker ruigs als de gitaren er harder bijkomen. Het uitzicht vanaf het podium moet geweldig zijn geweest. De zon is onder gegaan, rondom allemaal lichtjes en een veld vol met mensen.
“We gaan nu onze allereerste single doen die we hebben uitgebracht al die jaren geleden” vertelde Dan Smith voordat ‘Flawes’ werd ingezet. Zoals bij dit nummer gebruikelijk is loopt hij door de pit heen, langs de mensen die al uren staan. Om in ene bovenin de geluidstoren te verschijnen “Hallo, ik sta hier” schreeuwde hij blij naar beneden.
“Okay we hebben nog maar twee nummers te spelen voordat we ruimte moeten maken voor Mumford and Sons” vertelde de frontman. In hun set verwerken ze vele oude bekende nummers, maar met een nieuw album, Doom Days, wat er aankomt is nieuw materiaal ook erg welkom. ‘Quarter Past Midnight’ is hier ook goed aangeslagen en kon al goed worden meegezongen.
“Als jullie deze kennen dan vraag ik om ons te helpen” was het verzoek van Dan.
Het laatste nummer is alom bekend over de hele wereld en dus doet het publiek graag mee. ‘Pompeï’ begon echter heel rustig met de piano, maar knalde er even later lekker in. Het nummer waar velen op hebben gewacht, het meest simpele om mee te doen en het heerlijkste om op te springen. Bastille heeft weer bijgedragen om dit een geweldig festival te maken.
Wat doe je als je in het donker moet wachten op de volgende band? Dan ga je natuurlijk overgooien met een bal gemaakt van glowsticks. Dan is het wachten voor de anderen ook nog een aangename bezigheid.
Nu de zon weg is, koelt het eindelijk af
Mumford and Sons
De set van Mumford and Sons begon helaas ook met een kleine hapering, maar voor de mensen was dat geen probleem. De mannen zijn een waardige afsluiting van de zaterdagavond, ze maakten er echt een fantastische show van met slingers, confetti, vuurwerk en vooral geweldige muziek. De hele band stond in het middendeel van het podium, tussen het publiek, om ‘Little Lion Man’ te spelen, zodat het ook een genot was om naar te kijken. Voor ‘White Blank Page’ waren ze al iets meer richting het podium verplaatst. Het is de eerste keer dat ze op Sziget staan, en na zo een belevenis waarschijnlijk niet de laatste. Marcus Mumford gaf ‘Lover of the Light’ iets speciaals door zelf achter de drums te kruipen, er stonden dus ook twee sets klaar. Tijdens ‘Tompkins Square Park’ lieten ze zien dat de bandleden gelijkwaardig zijn door met z’n allen op een lijn te staan. Mooi om te zien hoe ze samenwerken. En dat kunnen ze ook met anderen, want de lieftallige Lianne la Havas werd het podium op gevraagd om ‘Awake my Soul’ mee te zingen. Zij stond haar mannetje wel een pakte zelfs nog de bellen op om toch nog iets te kunnen bespelen.
Ook Mumford & Sons hebben een nieuw album wat uit gaat komen en het was de eerste keer dat ze een aantal hiervan live hebben gedaan.
‘Woman’, een prachtig emotionel nummer wat bij sommigen een traantje tevoorschijn zal gaan toveren. “Zijn jullie klaar om een beetje te dansen?” vroeg Marcus. Een nummer wat de band niet mag overslaan is ‘The Cave’. Het werd geweldig goed ontvangen door het publiek, vooral toen er gigantisch veel witte confetti de lucht in werd geblazen
Ook Marcus kende de route de pit in. Tijdens ‘Ditmas’ klom hij naar beneden het publiek in en terwijl hij op het einde terug rende stak hij een noodsignaal flare aan, wat in de verte nog te zien zal zijn geweest.
Voor ‘Dust Bowl Dance’ werd de intro op piano rustig geïntroduceerd waarna ze helemaal los konden gaan op het tussenstuk. Van bovenaf viel er op het vuur naar beneden voor een spectaculair effect.
Na een korte pauze kwamen ze allen terug om op het middendeel tussen de mensen weer te verschijnen. Nog een aantal nummers waaronder het bekende ‘I Will Wait’ en een nieuwe ‘Guarded life’.
Mumford & Sons sloot de avond af met een knal, rood vuurwerk spuwde over het podium heen tijdens ‘The Wolf’. Ze hebben voor hun enige show in Europa flink uitgepakt en hopelijk zullen ze het in Amerika net zo geweldig hebben als de zaterdagavond van Sziget.
Groot-Brittannië is goed vertegenwoordigd op Sziget. Voor de zondagavond staan Liam Gallagher en Dua Lipa op de Mainstage. Dat wordt genieten geblazen!
