Met een looptijd van vijf decennia blijft Santana een constante factor in de muziekwereld. De band, vernoemd naar de Méxicaanse frontman en gitarist Carlos Santana, maakt nog steeds platen en is niet van de podia weg te denken. Praktisch ieder jaar reist de inmiddels 70-jarige gitarist met zijn kompanen de wereld rond en Europa wordt daarbij niet overgeslagen. Momenteel is de snarenmeester en zijn band te bewonderen met de Divination Tour. In België streek de caravan neer in het Antwerpse Sportpaleis.
Waar Carlos Santana in voorgaande decennia vaak van personeel wisselde, is zijn groep de afgelopen jaren vrij constant. Zo imponeerde oudgediende Karl Perazzo als vanouds achter de timbales, zorgde Benny Rietveld voor de diepe lagen met zijn strakke basspel en overtuigt Andy Vargas al jaren als frontzanger. De enige opvallende veranderingen in Antwerpen waren achter de drumkit, waar Carlos’ charismatische vrouw Cindy Blackman Santana plaatsnam. En de toevoeging van de niet onverdienstelijke zanger Ray Greene.
Ook de concerten zijn redelijk voorspelbaar: setlisten verdelen zich grofweg in een reeks klassiekers uit de jaren 60 en 70, de hits die hij scoorde sinds het megasucces van Supernatural uit 1999, aangevuld met recent materiaal en enkele covers. En zo ging het ook in Antwerpen waar het publiek meteen de krakers ‘Soul Sacrifice’, ‘Jingo Lo Ba’, ‘Black Magic Woman’ en ‘Oye Como Va’ kreeg voorgeschoteld. Daarnaast gaf Carlos hen de keuze tussen ‘Samba Pa Ti’ en ‘Europa (Earth’s Cry, Heaven’s Smile)’, twee van zijn allermooiste ballads. Nog voordat hij reactie kreeg, zette de gitarist een verzorgd ‘Samba Pa Ti’ in dat met een warm onthaal werd ontvangen.
De band gaf soms de indruk op de automatische piloot te spelen, maar musiceerde verder prima. En ook al ken je alle Santana gitaarlicks nu wel, de man klonk nog steeds als vanouds. Het werd allemaal wat losser bij een interessante Marvin Gaye cover van ‘Right On’ en het nieuwe zeer geslaagde ‘A Sin’. Een spiritueel jazzy latin song, met soulvolle vocalen en geïnspireerde gitaarpartijen, die niet zou hebben misstaan tussen het midden jaren 70 werk van de groep. Het zittende publiek veerde helemaal op toen de gitarist hen aanmoedigde lekker gek te doen en naar voren te komen om te dansen. Bruisende nummers als ‘Foo Foo’, ‘Maria Maria’, ‘Corazon Espinado’ en ‘Smooth’ gingen erin als zoete koek. Fraai was ook de solospot van Cindy Blackman Santana die haar klasse en veelzijdigheid tentoonspreide.
Santana zette in het Sportpaleis een solide 2 uur durende show neer. Carlos’ gitaartoon is nog steeds uit duizenden herkenbaar en zijn spel klonk nog opvallend vitaal. Het latin-rock concept waarmee Santana beroemd werd staat gewoon als een huis. Het optreden bood niks nieuws onder de zon, en was vaak voorspelbaar, maar waarom zou je je daar eigenlijk druk om maken? Een muziekicoon van dit formaat hoeft niets meer te bewijzen. Genieten van het nostalgische element en het fantastische muziekspel maken van ieder Santana concert steeds weer een verantwoord en plezierig avondje uit.
