Na een uitstapje met The Sparks in 2015 verscheen afgelopen maand het zesde album van Franz Ferdinand: ‘Always Ascending’. Een album waarbij de Schotten verder flirten met elektro en disco, maar zonder dat het echt een radicale koerswijziging was. Ook live past het grootste deel van het nieuwe materiaal van het album moeiteloos tussen publieksfavorieten als ‘Take Me Out’ en ‘The Dark of the Matinee’. Zo bleek deze avond in een uitverkochte TivoliVredenburg in Utrecht, waar ze de eerste van twee concerten in Nederland gaven. Onderdeel van een tour langs de Europese en Amerikaanse zalen voordat ze komende zomer weer festivals zullen gaan aandoen, waaronder Down The Rabbit Hole en Rock Werchter. Bij een optreden van Franz Ferdinand staat één ding altijd vast: het is altijd een energiek groot feest.
Voordat dat feest begon mocht er een singer-songwriter uit ons eigen land het voorprogramma verzorgen: de 21 jarige Pip Blom. Een prima opwarmer voor het geweld van Franz Ferdinand.
De heren van Franz Ferdinand trapten af met de titeltrack van het nieuwe album. Achter hun een groot videoscherm. Maar de toon werd pas echt gezet toen er met ‘Do You Want To’ en ‘No You Girls’ twee hits voorbij kwamen. Een gejuich van herkenning ging door de zaal. Frontman Alexander Kapranos bewoog en sprong over het podium alsof hij van elastiek is. Inmiddels heeft hij een wit kapsel waarmee hij opeens wel erg veel lijkt op David Byrne. Maar moeiteloos wond hij de zaal om zijn vinger. Zeker toen hij een herinnering ophaalde aan toen ze 12 jaar geleden nog in het oude Tivoli aan de Oudegracht speelden. ‘The Dark of the Matinee’ werd aan iedereen opgedragen die er die bewuste avond bij was.
Van het nieuwe materiaal hield een song als ‘Paper Cages’ zich staande tussen de klassiekers van vorige album, maar niet alles van het nieuwe album blijkt live tot z’n recht te komen. Deze avond waren het vooral de oudere songs die enthousiast werden ontvangen. Zoals ‘Love Illumination’ en uiteraard festivalanthem ‘Take Me Out’. Misschien werd het zelfs wel iets te enthousiast ontvangen, want er ontstonden meerdere moshpits in het publiek. Waarbij ondergetekende een harde klap in zijn linker oogkas opliep.
Het nieuwe ‘Feel The Love Go’ werd net iets te lang uitgesponnen. Daarentegen paste in de toegift het nieuwe ‘Lazy Boy’ wel weer perfect in de set. Met ‘Ulysses’ en ‘This Fire’ werd nog één keer het heilige vuur (what’s in the name?) overgebracht naar de bijna letterlijk plat gespeelde zaal.
Live staan Franz Ferdinand nog altijd als een huis. Alleen leken zij een uitzondering te zijn op bands als Kaiser Chiefs en The Killers die het vooral moeten hebben van hun hits uit het vorige decennium. Franz Ferdinand leek zichzelf wel verder te ontwikkelen, maar ook bij hen moet een optreden het vooral hebben van de klassiekers als ‘Take Me Out’ en ‘This Fire’. Maar die worden weliswaar wel gebracht zonder dat er te veel een sleur in komt en nog steeds alsof ze pas begonnen zijn.
