The Reverend Shawn Amos is een waar bluespredikant. Zijn zesde album ‘The Reverend Shawn Amos Breaks It Down’ is daar het bewijs van. Het ontstond toen hij begin 2017 door Tennessee en Alabama toerde en zich bewust werd van zijn kleur. Hij realiseerde zich hoe de mensen zich van elkaar verwijderen terwijl men elkaar toch hard nodig heeft.
Op ‘The Reverend Shawn Amos Breaks It Down’ staan negen nummers, waarvan vijf van Amos zelf. Het begint met “Moved”, een gospelachtig nummer met alleen de zang en harmonica van Amos en de gitaar van Chris ‘Doctor’ Robert. In het vlotte soulnummer ‘2017’ wordt gewaarschuwd voor beïnvloeding van ideeën en gedachten. Het rockende ‘Hold Hands’ vraagt zich af waarom we niet kunnen samenwerken. Een beetje in de sfeer van hippiegedachte van de zestiger jaren. De eerste cover is een vreemde eend in de bijt, namelijk een versie van ‘The Jean Genie’ van David Bowie. Dit nummer krijgt hier een funky bewerking.
Dan volgt een drieluik onder de naam Freedom Suite, beginnend met ‘Uncle Tom’s Prayer’ een a capella versie van het Civil Rights nummer van Cordell Hull Reagon uit het begin van de zestiger jaren. Dit wordt gevolgd door ‘Does My Life Matter’, gebaseerd op een tekst van Bukka White. In de linernotes wordt de naam Booker T. Washington aangegeven. Verwarrend omdat dit de gekleurde pedagoog, schrijver en voorvechter voor betere rechten van de zwarte bevolking is. Bluesman Bukka White is naar hem vernoemd en heet eigenlijk voluit Booker T. Washington White. Het drieluik wordt afgesloten met het door Amos geschreven ‘(We’ve Got To) Come Together’. Het wordt weer vrolijk met ‘Ain’t Gonna Name Names’, een vlotte blues. Met de tweede cover ‘(What’s So Funny ‘Bout) Peace, Love And Understanding’ van Nick Lowe wordt het album afgesloten.
De beide genoemde coverszijn de zwakste nummers van het album. De overige zeven zijn van absoluut grote klasse, zowel wat muziek als tekst betreft. (8/10) (Put Together Music)
