We schrijven 1984. Anvil is op dat moment één van de grote metal-beloftes en speelt samen met The Scorpions, Whitesnake en Bon Jovi op het Super Rock Festival in Japan. The Scorpions, Whitesnake en Bon Jovi zullen in de jaren daarna uitgroeien tot grote acts. Maar rond Anvil zal het snel stil worden na dit festival en tien jaar later zou bijna niemand meer weten wie ze zijn. Alleen een kleine groep (overgens hoofdzakelijk Duitse) die-hard fans blijven over. “We hebben veel shows gespeeld voor een volledig lege zaal” aldus zanger Lips. Maar Anvil weigert op te geven en blijft optreden en nieuwe albums uitbrengen, hopend op betere tijden. Maar doordat ze geen enkele concessie willen doen, blijft commercieel succes uit.
Tot eind 2005, als oud Anvil roadie Sacha Gervasi zijn eerste docu wil maken. Gervasi kent de band als sinds 1982 en is een groot fan. Hij tourt met de band mee als roadie tijdens de 1982, 1984 en 1985 tournee’s en besluit dan zijn studie voort te zetten. Een fan van de band blijft hij wel maar uiteindelijk zal Gervasi script schrijver worden met films als The Terminal op zijn CV. Hij blijft Anvil volgen en vraagt hun in 2005 of hij een docu over hun mag maken.
‘Anvil: The Story of Anvil’ volgt zanger Lips tijdens zijn pogingen om Anvil te promoten en een nieuw album te maken. Maar ook tijdens zijn werk als bezorger van lunchpakketten voor scholen. Niemand weet dat de langharige bezorger eigenlijk een zanger is van een bekende band begin jaren 80. Ook drummer Robb Reiner kan allang niet meer rondkomen van muziek maken en werkt in de bouw. Dankzij een grote lening van de zus van Lips komt het album er uiteindelijk, maar geen label heeft interesse en de band brengt het album, ‘This Is Thirteen’, in eigen beheer uit.
De film slaat in als een bom en Anvil krijgt opeens weer de waardering die ze verdienen. Sinds de release van de film in 2008 speelt de band weer met veel succes over de hele wereld. “That movie changed my whole life” zegt Lips zelf over de film tijdens het optreden in Metropool.
In eerste instantie was het optreden van afgelopen zaterdag gepland in de kleine zaal, maar was een week voor het optreden al volledig uitverkocht. Metropool besloot dan ook om het optreden naar de grote zaal te verplaatsen om iedereen de kans te geven de band te zien. Dit was natuurlijk fantastisch nieuws voor de band, die tien jaar geleden nog voor lege zalen stond. Maar dat de heren nog steeds niet gewend zijn aan het nieuwe succes was duidelijk te merken tijdens het optreden afgelopen zaterdag. Na elk nummer schreeuwde Lips hoe geweldig het publiek wel niet is en dat hij het niet kan geloven hoe enthousiast iedereen is. En enthousiast was het publiek. Anvil heeft de laatste jaren veel nieuwe fans erbij gekregen, maar ook oude fans terug gewonnen. Het publiek bestond dan ook uit mensen vanaf 18 jaar tot een jaar of 50. Lips zei hier zelf het volgende over tijdens het optreden: “Wow, look at that. We got young people, old people. We got everybody here. And I may have grown old. But I will never grow up!”
Foto’s: © Filip Heidinga / Maxazine
