Welcome to The Village bevestigt Mark Lanegan, Thomas Azier en meer

Mark Lanegan, Thomas Azier en Motorpsycho zijn bevestigd als eerste namen voor Welcome to The Village 2018. De voorverkoop voor het festival start op zondag 28 januari. Het festival start dit jaar op donderdagavond 19 juli met een preparty en duurt t/m zondag 22 juli. De organisatie neemt daarnaast voor het eerst de festivalcamping in eigen beheer, deze zal een stuk dichter bij het terrein komen te liggen.

De eerste bevestigingen:

Grunge-pionier Mark Lanegan komt het festivaldorp bezweren met zijn intrigerende stem en dito muziek. De hyperproductieve man heeft zijn sporen in de muziekscene al zó ruimschoots verdiend, dat hij eigenlijk het cv van vijf man in één heeft. Dat cv loopt eigenlijk al een jaar of dertig lekker door, maar zijn echte doorbraak kwam toen hij met Queens of The Stone Age als sleutelfiguur meespeelde op het legendarische ‘Songs For The Deaf’. Mark was vervolgens zo’n twaalf jaar in dienst bij Josh Homme en kornuiten, maar bleef ook solo puik vakwerk afleveren. Daarvoor (en daarnaast) maakte hij muziek met Kurt Cobain, Isobell Campbell (Belle & Sebastian, PJ Harvey en vele, vele anderen). Zijn onmiskenbare, doorleefde stemgeluid, doorwelmt met sigarettenrook, drank en leed, leent zich perfect voor zijn oerdonkere, melancholische muziek: elke song is menens. Zo ook op zijn jongste album Gargoyle.

Thomas Azier studeerde af in Leeuwarden, werd gehard in Berlijn en gerijpt in Parijs. Nadat debuutplaat ‘Hylas’ (vol intense synth-pop-rock) hem tot instant idool bombardeerde, deed Azier in heel Europa aan gigantisch goeie klantenbinding. Vorig jaar kwam zijn schitterende vervolgplaat ‘Rouge’ uit, een weloverwogen parel van een album, die rechtstreeks in de top van de Nederlandse pop-eredivise terechtkwam. De wonderschone verzameling prachtsongs klinkt als een nagenoeg perfect geheel, maar ook los zijn de liedjes zeldzaam sterk. ‘Gold’, ‘Talk To Me’, ‘Babylon’… stuk voor stuk draaide de betere radiozenders ze grijs. En wie er bij zijn memorabele optreden opWelcome to The Village 2014 bij was, weet het: Azier is zeker live een Aanrader met een hoofdletter A.

Duister, erotisch, zwoel en opzwepend, maar ergens ook lieflijk, poëtisch en een tikje romantisch. De speelse tegenstellingen zijn treffend voor bijna alles wat Warhaus naar buiten brengt. Misschien moeilijk te bepalen of alles klopt met wat je ziet, maar dat wat je hoort is zonder twijfel de moeite waard. Warhaus verkent het met whisky en sigaretten bezaaide gebied tussen Serge Gainsbourg en Leonard Cohen. De voormalige frontman van Balthazar startte zijn soloproject Warhaus in 2016, is inmiddels drie indrukwekkende albums verder en krijgt regelmatig bijval van zijn vriendin Sylvie Kreusch (Soldier’s Heart), waarbij de sensualiteit van het podium drupt. Een zomerse hittegolf of niet, dit wordt heet.

Strand Of Oaks speelt vurige indierock voor op de weide zoals alleen Amerikanen dat kunnen: met veel pathos, weemoed en bravoure en de producer van War on Drugs achter de knoppen. Een paar jaar geleden gooide Tim Showalter (aka Strand of Oaks) het volledig over een andere boei. Geen eenzame en ingetogen gitaarfolk meer, maar scheurende indie met hartenkreten van opluchting van een bevrijd man. Het leverde hem meteen een doorbraak op: het publiek toonde veel liefde en waardering voor deze nieuwe kennismaking met oprechte, emotionele en persoonlijke teksten. De wat donkere muzikale landschappen die Tim nu schetst, nemen hier en daar zelfs War on Drugs-achtige vormen aan: perfect om je helemaal in te verliezen. Geef jezelf simpelweg even helemaal over aan Strand of Oaks, je krijgt er geen spijt van. Beloofd.

De coolste Noren die je ooit gaat tegenkomen draaien alweer bijna dertig jaar mee in de rockwereld en staan al sinds onze eerste editie op het verlanglijstje. Gelukkig is er Motorpsycho nog lang niet verroest: bij elke plaat die de band uitbracht, flikken de mannen het weer om het nét even iets anders te doen. Ze putten uit een heerlijke mix van stijlen, waaronder folk, metal, rock, jazz, pop, country, psychedelica en zelfs spacey-progrock. Op hun jongste plaat ‘The Tower’ (één van de beste albums van 2017) hoor je muziek die je net zo makkelijk langzaam betoverd als volledig overrompelt. Een album dat je vaker moet, nee, wilt luisteren. En dan keihard meezingen op Welcome to The Village.

Er is met geen mogelijkheid een label te plakken op deze held. De Amerikaanse rapper, performer, poëet en activist Mykki Blanco deed met zijn vlijmscherpe debuut ‘Mykki Blanco & the Mutant Angels’ in 2012 behoorlijk wat stof opwaaien in de muziekwereld. De vaandeldrager van de queer hiphop scene in New York houdt van het doorbreken van taboes, stereotypes en vooroordelen. Zijn werk is experimenteel, knetterhard, uniek, maar bovenal steengoed. Grensverleggend goed zelfs. Wereldwijd gaat hij het gesprek aan en verbaasd hij iedereen met intense shows vol vuige hiphop. Verwacht op Welcome to The Village een politiek beladen show, maar dan wel met een ontzettend hoge moshpitgarantie.

Ryley Walker is een van de meest geliefde singer-songwriters van zijn generatie. Gelaagde psychedelische folk, rammelende jazz en solo’s waar je maar geen genoeg van krijgt; deze Amerikaan heeft het allemaal. De minimalistische liedjes met hypnotiserende gitaarpartijen van Ryley Walkers tweede album ‘Primrose Green’ zorgen voor zijn grote doorbraak. Ryley Walker is een graag geziene gast op festivals, vooral de vrienden van Into The Great Wide Open zijn fan. Live shows voelen als jam sessies gevuld met veel jazz. Zo kan het zijn dat hij een uur speelt maar dat je maar 4 liedjes hebt gehoord. Het festival is dan ook hartstikke trots dat Ryley komende zomer bij hen een exclusieve festivalshow speelt.

Er is weinig zo lekker als een Britse band die badend in het zweet en longen-uit-het-lijf-schreeuwend een festivalweide compleet op z’n kop speelt. Precies daarom hebben we festivalfavorieten The Subways gebeld: die hebben wel zin in een zomers feestje in de Groene Ster. The Subways is één van de spannendste live acts, die overal een knallende indruk achterlaat. Crowdsurfs, moshpits en stagedives gegarandeerd. En dan hebben we het nog niet eens over de muziek zelf gehad: megalekkere springpop met fris/vieze punkrock-invloeden. Ze spelen deze zomer lekker veel hits van de eerste twee albums ‘Young for Eternity’ en ‘All Or Nothing’.

Deze hadden jullie van het festival te goed. Vorig jaar moest hij op het laatste moment afzeggen, dus kunnen we niet wachten om hem nu wél op het festival te verwelkomen! Vorig jaar brak hij snoeihard door: nog geen twintig jaar oud, voice of his generation en alle wind mee. Declan McKenna won stapels talent-prijzen, scoorde megahits (‘Isombard <3’) en veroverde wereldwijd vele harten. We werden een beetje verliefd op de maatschappijkritische indierocker *slash* zelfverzekerde blikvanger, en we zijn nog altijd tot over onze oren hoteldebotel. Want zijn songs zijn zomers en catchy as fuck. Met het grootste gemak schudt Declan de ene na de andere vrolijke pophit uit zijn geëngageerde mouwen, die hij op debuutplaat ‘What Do You Think About The Car’ voor het gemak even bundelde.

Torres is de muzikale pseudoniem van de tamelijk briljante Mackenzie Scott uit Nashville, Tennessee. Met haar emotioneel geladen stem en haar ruwe gitaarspel wordt ze gezien als een jonge mix van PJ Harvey en Lucinda Williams. Haar debuutalbum uit in 2013 werd jubelend ontvangen, vervolg ‘Sprinter’ is wat steviger en zorgde opnieuw voor lovende recensies. Het meest recente ‘Three Futures’ is weer een tikje donkerder, bevat ijzersterke teksten en sleept je helemaal mee in de wonderlijke hersengolven van Mackenzie. De intrigerende plaat is broeierig, elektronisch en staat vol teksten waarin ze het vrouwelijk lichaam omarmt en viert.

Klinkt als sixties on steroids. Het beeft, het siddert en het gonst. In ieder van ons zit een oergevoel, soms diep verborgen maar soms ook heel dicht tegen de oppervlakte. Birth of Joy zorgt voor de bevrijding, de scheurende klanken bezorgen je een explosie van energie waardoor je eindelijk weer eens lekker uit de band schiet. Geef je over aan de sensatie en rock tot je niet meer kunt. Haal diep adem, scoor een biertje en ga verder waar je gebleven was. Een wervelstorm van bier, zweet en rock ‘n roll. En dan komen ze ook nog eens met een nieuwe plaat.

De Amsterdamse band mixt Europese dance met traditionele Caribische muziek tot een explosieve en extreem dansbare cocktail. Daarmee razen ze al een paar jaar de wereld over met hypnotiserende beats en hyperenergieke shows waar stilstaan onmogelijk is. Kuenta i Tambu was nog maar net begonnen toen ze de Village kwamen slopen. Nu is de band geolied en keren ze terug voor een dikke party. Hun geheim is de slimme balans tussen elektronische geluidssamples, zang en chanten en de aanstekelijke ritmes van de rituele tambú-drums. Kuenta i Tambu (KiT) maakt veelvuldig gebruik van uitheemse instrumenten als cajon, pandeiro, chapi en kachu, naast drums en conga’s. Hoe dat klinkt? Fakking te gek!

Welcome to The Village vindt op 19, 20, 21 en 22 juli 21 plaats in recreatiegebied de Groene Ster, vlakbij Leeuwarden.