Zaterdag 24 juni was het dan eindelijk zo ver, Night at the Park in het Zuiderpark te Den Haag. De namen op het affiche beloofden dat het een waar feest zou gaan worden, Diesel, Garland Jeffreys, Level 42, Paul Young en als afsluitende act UB40. Ook was er een apart podium waar acts als Mirage, The Rootsriders en Rhapsody Queen eerbetoon brachten aan onder andere Fleetwood Mac, Bob Marley en Queen.
Als eerste stond de Nederlandse band Diesel op het programma. Diesel is weer terug, in 2016 besloten Mark Boon en Rob Vunderink om de band weer nieuw leven in te blazen en afgelopen maart brachten ze zelfs een nieuwe single uit, getiteld ‘Like Hell I Will!’. Diesel had in de jaren ’80 een aantal hits, waaronder ‘Going back to China’, ‘Down in the Silvermine’, en hun wereldhit ‘Sausolito Summernight’, de single die zelfs in Canada de eerste plaats van de hitlijst haalde. Tijdens Night at the Park liet de band horen het zeker nog niet verleerd te zijn, en ook dat het publiek ze nog niet vergeten zijn.
Na de geweldige opening van Diesel was het de beurt aan Mr. Garland Jeffreys. Het lukte Jeffreys, bekend van hits als ‘Matador’ en ‘Hail hail Rock n Roll’, erg gemakkelijk de vele duizenden toeschouwers voor zich te winnen. Het was niet zozeer dat de komende week 74 jaar wordende zanger enorm goed bij stem was. Nee, wat dat betreft kunnen we eerlijk zijn; Jeffreys somde zijn teksten veelal letterlijk op, zonder zich al te veel te bekommeren om de melodie. Het publiek won hij echter door na enkele nummers van het podium te stappen, over de metershoge speakers heen, eindigend op het speciale podium voor de vele fotografen. Aldaar zong Jeffreys weer enkele nummers en speelde hij met fotografen en publiek. Ook maakte de zanger grif gebruik van de muzikale kennis van de fotografen, om ze bij aanvang van enkele nummers te vragen ‘welk nummer het ook alweer was’. Het mocht niet deren, zeker niet doordat de sympathieke Jeffreys vlak voor het einde ook dat fotografenpodium nog af kwam en de dranghekken op klom om het publiek persoonlijk te begroeten. Een geslaagd optreden, door een geweldig persoon.
Level 42 was een veilige keuze voor de organisatie. De Britse band, die met drie leden met een Nederlandse vrouw inmiddels bijna een act uit eigen land genoemd mag worden, blijft jaar in jaar uit een publieksfavoriet in de zalen en op verschillende festivals. Met elf studio-albums en meer hits, weet de band van Mark King en kornuiten het publiek in Den Haag al snel voor zich te winnen. Degenen die King en Co al vaker zagen, weten dat een show van Level 42 vol staat van feestvreugde. Niet alleen brengt de band een complete Top 2000 aan hits ten gehore, ook laten de mannen zien dat er na ruim 35 jaar nog steeds een enorme liefde voor muziek en het publiek in zit. Naast de vele hits als opener ‘Heaven In My hands’, ‘Running In The Family’ en ‘Hot Water’, was er in het Zuiderpark ook plek voor wat nieuwer werk. Van hun laatste EP ‘Sirens’ bracht het zevental het funky ‘Build Myself A Rocket’, dat ondanks het feit dat ‘Sirens’ zelf bestempeld wordt als tegenvallende EP, toch in korte tijd een publieksfavoriet aan het worden is. De speelse choreografie, die we lange tijd misten bij de Britfunketeers, is daar mede debet aan. Het optreden werd daardoor het beste optreden van de dag.
Ondertussen traden op de andere podia de betere coverbands van Nederland op. De Corona’s kregen een eigen podium, alwaar ze de hele dag tussen de acts op het hoofdpodium het publiek vermaakten. Een eigen podium, en minder is de band niet waard, want op Night at the Park bewees de band de enige echte all round coverband van Nederland te zijn.
Paul Young, natuurlijk bekend van hits als ‘Love Of The Common People’, ‘Come Back And Stay’, ‘Wherever I Lay My Hat (That’s My Home)’ en ‘Everytime You Go Away’, mocht na het geweldige optreden van Level 42 het podium betreden. Hij begon zijn optreden met een van zijn hits, en direct bleek dat de man het totaal niet meer heeft. Gedragen door de achtergrondzang worstelde hij zich door de hits, raakte op een gegeven moment zelfs buiten adem en moest gaan zitten. Natuurlijk leuk om die hits weer eens te horen maar beste Paul, stop alsjeblieft met optreden, dit is gewoon zonde en een belediging voor de mooie hits die hij gemaakt heeft.
Gelukkig voor het publiek dat weg liep bij Paul Young, stonden op het tweede podium de Saturday Night Bee Gees het feest, dat de hele dag al bezig was, al te vervolmaken. De zeskoppige band brachten de Bee Gees helemaal terug op het podium.
En zij waren niet de enigen die het tweede podium tot een succes maakten. Ook Nod Steward & The Faces, Mirage, Roots Riders en Rhapsody Queen stonden als een huis in het Haagse.
Nod Stewart
Afsluitende act op Night at the Park was de band van Ali Campbell, UB40. Hoewel de naam UB40 een twistpunt is (eigenlijk behoort de naam toe aan de groep UB40-leden waar Ali Campbell enkele jaren geleden is uitgegooid), is de groep voor de vrijwel 30.000 toeschouwers in het Zuiderpark een grote headliner waardig. De groep, die door reggae-liefhebbers niet als echte reggae wordt gezien, is in deze tijd toch overduidelijk de grootste reggae-act sinds Bob Marley. Vanaf de saxofoonintro swingt het hele park mee met de zwoele tonen van de mannen uit Birmingham. Goed, Astro heeft dan wel niet meer de stem van weleer en het toasten gaat hem niet goed af; de stem van frontman Ali Campbell blijft echter dragend en zorgt voor een sfeer die nog uren door had mogen gaan. De hits uit de 80’s en 90’s zorgden voor een meer dan gepaste afsluiter van Night at the Park 2017. Net als in 2015, toen de mannen ook al op het podium in Den Haag stonden, was UB40 een van de grote favorieten, van het begin tot aan afsluiter ‘Red Red Wine’ aan toe.
Night at the Park vierde zaterdag een meer dan geslaagde vierde editie. De lustrumeditie van Night at the Park vindt volgend jaar plaats op zaterdag 23 juni 2018 en dan zal het moeilijk zijn voor de organisatie om een line-up samen te stellen die de editie van 2017 zal overtreffen. De jaren ’80 en ’90 zijn en blijven vol in trek bij het publiek en met acts uit die decennia weet de organisatie hoge ogen te gooien.
Foto’s (c): Kevin Knipping / Maxazine
