Jazz in Duketown, 5 juni, TheQuartet.nl. stond in het programmaboekje, daarmee werd het volgende kwartet muzikanten bedoelt: Benjamin Herman (sax), Han Bennink (drums), Peter Beets (piano) en Ernst Glerum (bas). Stuk voor stuk Nederlandse muzikanten die op zich al dragend zouden kunnen zijn. De ontspannenheid op het podium liet hun ervaring zien, de 75-jarige Bennink voorop. Mooi om te merken dat ze elkaar uitdagen en naar een nog hoger vlak brengen, jammer dat het cd verkooppraatje blijkbaar nog nodig was.
Kris Berry’s nieuwe plaat ‘Berry Street’, is geproduceerd door niemand minder dan The Roots en opgenomen in Brooklyn New York. Vandaag kregen we vele songs van dit mooie nieuwe album te horen. Verscholen achter een zonnebril en een flinke bos haren begon ze haar optreden op de parade met uitzicht op de kathedraal Sint Jan, misschien wat onzekerheid die langzaam weg ebde, de bril ging af en haar blik werd open en kwam naar buiten. Ze wilde niet in een vakje geduwd worden das ook lastig, is het gospel? Jazz? Pop? Maakt ook niet uit het klonk lekker, das het belangrijkste.
China Moses kwam de stage op met een selfie stick om alles vast te leggen en begon haar optreden met een heel verhaal over de serie Desperate Housewives waarover het eerste nummer ging. Tijdens de eerste nummers werd gevraagd geen opnames te maken zodat de zangers even kon wennen. Het eerste nummer ging over drank (ge)misbruik en werd van een act op het podium voorzien. Volle markt met 40-plussers die genoten van de stem van China Moses, die volgens de presentator vanaf nu als een komeet omhoog zal gaan. We gaan het zien in de toekomst hoe legendarisch dit optreden tijdens Jazz in Duketown was.
De bassist Étienne M’Bappé die al met vele andere grootheden muziek maakte had, zo leek het aan zijn uitdrukkingen, niet zo’n zin in het optreden op de parade. De band kreeg ruim de kans om van zich te laten horen. Opvallend waren ook de zwarte handschoenen waarmee M’Bappé speelde, waarschijnlijk om zijn handen te beschermen.
Het duurde even voordat Lucy Woodward op het podium stond, er waren wat technische problemen die het publiek liet wachten in een lekker zonnetje was dat geen straf. Het wachten werd ook beloond door een strakke set.
Op het pleintje voor het Noord Brabants museum, werd op de jazzwerkplaats telkens groepen verschillende samenstellingen aan het publiek getoond. Niet alleen op de “echte” podia gebeurde het, ook op andere plekken was muziek te horen, in kroegen en op straat werd ook muziek gemaakt om de hordes jazzliefhebbers te vermaken. Zo was er bijna op elke hoek in de stad wel iets te horen en liep je makkelijk van het een naar het ander en bleef je waar je vond dat het naar jou smaak lekker klonk.
Room Eleven speelde vandaag voor de eerste keer met z’n 6’en compleet op het podium, daarmee doelend op de aanwas in haar buik. Zoals altijd kwamen er behalve prachtige teksten ook grappige opmerkingen uit de mond van Janne Schra, de frontvrouw van Room Eleven. Zo riep ze op een gegeven moment of het publiek op de vip stage ook opletten of dat ze te druk waren met het sluiten van zakelijke deals. Kwalitatief is de muziek altijd dik in orde, zo ook deze keer.
Op de Markt werd afgesloten met een flinke band, de uit Cuba afkomstig orkest Cubanismo. Alle hulde voor de techniek die in de korte tijd die hen gegeven was alles weer pico bello te laten klinken. Het was even passen en meten om iedereen zijn plek te geven. Daarna gingen de heupen los op het plein en barstte het tropisch feestje los onder leiding van Trompettist Jesus Alemany.
Een muzikaal hoogstaande editie van Jazz in Duketown 2017 met vele verschillende klanken, lekker weer en een publiek dat zich vermaakt voelde, wat wil je nog meer.
Foto’s (c) Hans Kreutzer
