Sinds de EP ‘An Introduction’ waren alle ogen al gericht op de Groningse band Orange Skyline. De ene talentenprijs werd opgevolgd door de andere en de single ‘Rapture’ is inmiddels bijna een indieklassieker. Na de kennismaking was het debuutalbum een complete cultuurshock. Een compleet ander geluid, maar verdraaid lekker! De clubtour bracht de heren naar Paradiso.
Orange Skyline
De eerste mini clubtour werd vanzelfsprekend afgetrapt in hun eigen Groningen, maar als tweede zaal Paradiso afvinken is toch iets waar ze voorheen alleen van konden dromen. ‘Zeitgeist’ is een heerlijk Britpop- nummer waarmee de show geopend wordt. Het “oude geluid” van Orange Skyline doet het nog steeds goed op het podium, en is gelukkig nog op de setlist gebleven. ‘Waterloo’ en de doorbraakhit ‘Rapture’ staan bijna muzikaal lijnrecht tegenover hun huidige sound, maar gek genoeg bijt het elkaar helemaal niet.
Nirvana In The Disco
Frontman Stefan van der Wielen dartelt als een vrolijke hinde over het podium, als Mick Jagger in zijn jonge jaren. Met zijn glitterjasje heeft hij zelfs wat weg van Brendon Urie, de vrolijke frontman van Panic At The Disco!
Hun debuutalbum ‘Things That I Hide’ is natuurlijk goed vertegenwoordigd met ‘Hide’, ‘Enemy’ en ‘Animals’ en het epische pareltje ‘Talking Of Michelangelo / Hotel Rooms’. Maar net als op het album geeft ‘Lost’ absoluut de meeste energie. Gitarist Niels lijkt ogenschijnlijk al angstig veel op Kurt Cobain, maar met de grunge akkoorden van dit nummer in combinatie met zijn energie is de vergelijking niet te ontkennen.
Orange Skyline heeft zich met gemak genesteld in het Nederlandse clubcircuit en is typisch zo’n band die je een keer live aan het werk moet hebben gezien. De Groningers zijn helemaal klaar voor het festivalseizoen.
