The Jesus & Mary Chain stond bijna 25 jaar geleden voor het laatst op een Nederlands poppodium. (Het optreden op Best Kept Secret in 2015 niet meegerekend). Na de reünie in 2007 kwam er vorige maand zowaar het nieuwe album ‘Damage And Joy’ uit. Er werd van te voren geen feest verwacht van de broers, want de kans dat ze de hele avond naar hun schoenen zouden kijken was vele male groter.
The Jesus And Mary Chain
De heren zijn inmiddels een stuk ouder en de scherpe randjes van het rebelse gedrag zijn inmiddels verdwenen. Een klein handje vol bezoekers van vanavond zal dat misschien ooit gezien of gehoord hebben. Optredens van een kwartier met de rug naar het publiek of spugend naar aanwezige pers werden een handelsmerk. Gelukkig hebben ze het werkwoord “shoegazing” nog wel in ere weten te houden. Waar het ooit de gekscherende manier van optreden was (het staren naar de punt van je schoen) werd later een eigen muzieksoort.
Veel lagen gitaar over elkaar heen leggen wat destijds door The Ramones wereldwijd werd gemaakt. De zogenaamde “stofzuigersound” was gelukkig ook nog bij The Jesus And Mary Chain aanwezig.
Weinig woorden
Waar vroeger het concert slechts 15 minuten kon duren, was het in 2017 de tijdsaanduiding dat het concert te laat begon. Met het nieuwe album onder de arm was de opener ‘Amputation’ een mooie start. Een beetje saai wellicht, maar kenners weten dat het vijftal een starthulp nodig hebben. Met ‘April Skies’ en ‘Head On’ werden toch al rap twee populaire tracks braafjes weggewerkt. Want braafjes was het allemaal wel de eerste helft van het concert. Nu is frontman Jim Reid al zeker geen man van veel woorden maar blijft geestig om te zien dat zijn podiumgedrag verdraaid veel lijkt op dat van generatiegenoot Karl Hyde (Underworld). Het ziet er allemaal een beetje onwennig en ongemakkelijk uit, zelfs na decennia aan podiumervaring.
Gezamenlijke moshpit
Zoals verwacht ging in de tweede helft van het concert het gaspedaal er op. Een stampvolle Paradiso gaf de band genoeg energie om een tandje bij te schakelen. Bij de laatste twee nummers voor de toegift kwamen de gitaristen voeten te kort om de tientallen voetpedalen te kunnen bedienen. Een muur aan geluid bij ‘Halfway To Crazy’ en een bak scheurende gitaren bij hoogtepunt ‘Reverence’ was het sein voor het uitzinnige publiek om los te gaan.
De ingeplande toegift werd luidkeels goedgekeurd door de fans, die voor een groot deel over waren gekomen van het Verenigd Koninkrijk! Een mooie mengelmoes van jonge corpsballen, ouwe punkers en Britse fans verzamelden zich voor het podium. Alsof iedereen wist dat dit waarschijnlijk de laatste keer is dat de Schotten in Paradiso zouden staan. Een mooie gezamenlijke moshpit was het gevolg. The Jesus was een paar dagen na Pasen weer opgestaan in de voormalige kerk, en het bleef nog lang onrustig.
Foto’s: Armand Hoogland
