Met het debuutalbum ‘Mosaic’ en de singles ‘Top Of Mind’ en ‘The Whale’ vestigde Sue The Night, de band rondom de Haarlemse Suus de Groot, zich aardig. Inmiddels mogen ze een tv-seizoen als huisband van DWDD spelen. Een goede timing tegelijk met de release van het tweede album ‘Wanderland’.
De band bewees op hun debuut ‘Mosaic’ al dat ze catchy tracks konden produceren waarin de werelden van o.a. Fleetwood Mac, Arcade Fire en Bon Iver geruisloos werden gecombineerd. Dat recept herhalen ze nu op het nieuwe album. Dat wordt al gelijk duidelijk bij de openingstrack van de plaat, ‘Wonderland’. Het nummer klinkt als het jongere zusje van ‘Fool’s Gold’. De invloed van Fleetwood Mac lijkt ook hier niet ver weg te zijn in het folkachtige ‘The World Below’ en ‘Mind Dear’. Net als ook Arcade Fire, dat doorklinkt in het weemoedige nummer ‘All The Roses’. Ook nu blijven de teksten van Sue The Night weer maatschappijkritisch. Waar op het vorige album ‘The Whale’ een uitstekend beeld van de virtuele wereld van de 21ste eeuw werd gegeven, gebeurt dat hier met het rockende ‘Morning Papers’.
Maar Sue The Night kiest er niet voor om specifiek tracks te produceren die mogelijke singlekandidaten zouden moeten opleveren en dat siert de band. Op het album laten ze ook goed horen dat het niet altijd in catchy melodieën verpakt hoeft te worden. Zoals in ‘Melody Remedy’ en de wonderschone afsluitende track ‘Pity Song’. Dat laatste is een nummer dat live werd opgenomen met vijf en twintig muzikanten van het Kennemer Jeugd Orkest.
Vergeleken bij ‘Mosaic’ klinkt ‘Wanderland’ niet als een radicale koerswijziging, maar het sluit er naadloos op aan. Suus de Groot bewijst voor de tweede keer dat ze perfect de maatschappij anno 2017 weet te verwoorden en te verpakken in goede pakkende liedjes. (8/10) (eigen beheer)
