Ter ere van zijn zeventigste verjaardag trekt Jan Akkerman met een uitgebreide band van muzikale vrienden volle zalen in Nederland. Jan Akkerman is voor vele muziekliefhebbers nog steeds een begrip; ook ver buiten Nederland. Een mooi voorbeeld is de recente korte tournee in Japan georganiseerd door de Amerikaanse connaisseur, muziek promotor en Akkerman fan Leonardo ‘MoonJune’ Pavkovic.
We hebben de veelzijdige en een in sublieme vorm zijnde Jan Akkerman eind 2016 nog gezien in het kader van zijn ‘Back to Vinyl’ tournee. De band bestond toen ook uit de vaste bandleden Coen Molenaar (toetsen), David de Marez Oyens (bas) en Marijn van den Berg (drums). Vanavond wordt deze kern bezetting uitgebreid met de sympathieke saxofonist Benjamin Herman (New Cool Collective), Bert Heerink (Vandenberg), en dochter Laurie Akkerman (zang) en coming man Leif de Leeuw (gitaar).
Gedurende twee sets trakteert Jan Akkerman ons op een capita selecta uit zijn lange carrière inclusief een aantal covers. Het concert opent met een timide en uitgesponnen uitvoering van ‘Beyond The Horizon’. Dit nummer laat direct zien dat het kernviertal goed is ingespeeld. Marijn van den Berg geeft strak en gedisciplineerd het tempo aan gesteund door een sublieme bas. Coen Molenaar legt een prachtig gevoel in zijn keyboard partijen die een fijne basis vormen voor Akkermans gitaarspel.
Omdat Akkerman naar eigen zeggen sinds hij gelukkig getrouwd is zelf niet meer zingt wordt Bert Heerink geïntroduceerd samen met de Leif de Leeuw en Benjamin Herman. Heerink laat tijdens ‘There He Still Goes’ en ‘Sinner’s Prayer’ horen dat hij de Kaz Lux-partijen gemakkelijk aan kan. Wat een strot heeft deze man nog steeds. De Leeuw krijgt veel ruimte om het uitverkochte Paradox te laten horen waarom hij een aankomende stergitarist aan het worden is. Muzikaal hoogtepunt voor de pauze is een groovy uitvoering van ‘I’m Paying For It’ now waarin een sturende Akkerman zijn band de ruimte geeft te excelleren. De lyrische saxofoon partijen van Herman geven dit nummer een extra dimensie mee waarin drums, bas en keyboards het ritme en spanning opbouwen en waar de beide gitaristen zich van hun beste kant laten zien.
Laurie Akkerman zingt de laatste nummers voor de pauze mee. De dochter van Jan is een zangeres met hoorbaar talent en het is tof dat ze kans krijgt en grijpt om in dit gerenommeerde gezelschap podiumervaring op te doen. De Etta James klassieker ‘I’d Rather Go Blind Boy’ wordt door haar met veel energie en passie gezongen in combinatie met prachtig saxofoonwerk en emotioneel geladen gitaar soli van de heren gitaristen Leeuw.
Voor de tweede set staat het complexere werk geprogrammeerd en bestaat hoofdzakelijk uit Focus werk. Er wordt gestart met het jazzy Big Sur dat door Jan wordt op gedragen aan Benjamin Herman. De ingetogen Coen Molenaar speelt prachtige partijen op zijn Rhodes en vult daarmee heel passend de ruimtes tussen geïnspireerd saxofoonwerk van de kleine grote jazzman Benjamin Herman in. Na ‘Dark Rose’ met Herman op de dwarsfluit en ‘Forget You’ is het tijd voor muzikaal vuurwerk; het Focus blokje noemt Jan het zelf.
Het Focus vuurtje wordt rustig opgestookt door een lange uitvoering van ‘Tommy’ (genoemd naar Tom ‘Bijlage’ Barlage) met sublieme solo partijen van alle bandleden. Er wordt direct door geschakeld naar een uptempo uitvoering naar ‘Answers / Questions’ waarin van den Berg de band opzweept en Molenaar weer positief opvalt door zeer gevarieerde keyboard partijen. Dat Akkerman zelf hier en daar wat nonchalant meedoet tijdens Focus 2 mocht de pret niet drukken. Zijn bandleden zijn dermate competent en ingespeeld dat uitglijders van de maestro onder leiding van Molenaar naadloos opgevangen worden. Tijdens ‘Anonymous’ en ‘Hocus Pocus’ werd dit door Akkerman’s muzikale humor ruimschoots gecompenseerd.
Het verjaardagsfeestje werd afgesloten met Down Man en het toepasselijke ‘Summertime’.
Foto (c) Hen Metsemakers
