Vrijdagavond 3 februari deed de ‘Best of Me’ tour van Boris Titulaer het mooie Metropool Hengelo aan. De supportact werd verzorgd door de betoverende Aïcha Gill met haar tweepersoonsband. De intieme set kon rekenen op zeer enthousiaste reacties uit het publiek, een prestatie die niet voor elk voorprogramma is weggelegd. Mede dankzij haar innemende persoonlijkheid, fijne soulvolle liedjes én het goede geluid, echt een schot in de roos.
Na een korte break betrad Boris’ begeleidingsband het podium en zette een strakke jam in. De bandleden hielden elkaar goed in de gaten waardoor de muziek aanvoelde als een organisch geheel. Boris voegde zich vervolgens bij de band om het eerste nummer van de avond officieel af te trappen. De doorgaans zo kenmerkende kopstem kwam in de opening weinig aan bod, het was eerder opvallend laag te noemen. Het was nog even zoeken naar de juiste balans.
Wellicht was het de onwennigheid van een fonkelnieuwe tour, maar gelukkig bleek het slechts van tijdelijke aard: zowel het geluid als het samenspel werd per minuut beter. Ook legde Boris meer gevoel in de liedjes waardoor het allemaal wat ‘echter’ aanvoelde. Boris nam -tussen de nummers door- uitgebreid de tijd om te vertellen over zijn persoonlijke beslommeringen van de afgelopen periode. En dat het hem zo goed deed om te zien dat het publiek in grote getale aanwezig was. Mooi om te zien hoe een doorgewinterde artiest zich kwetsbaar durft op te stellen en daarmee een (toch al) mooie avond extra lading geeft. Na een daverende reactie van het publiek zette de band de eerste cover van de avond in: ‘Inner City Blues’ van Marvin Gaye. Het is geen geheim dat Marvin Gaye een van Boris’ grote inspiratiebronnen is, en dat was ook goed merkbaar: het nummer werd magistraal vertaald.
De ogenschijnlijk kale uitvoering van ‘She’s on Fire’ was helemaal raak. Ontdaan van alle opsmuk kwam het nummer geweldig uit de verf. Ook was de gewaagde intro van ‘The Addict’ indrukwekkend te noemen.
Ondanks de superstrakke band en de loepzuivere vocalen, bleef het een beetje zoeken naar de échte muzikale chemie. Het bleef wat binnen de lijntjes. In de improvisaties lieten Boris en zijn band wél hun ware talent zien.
In de toegift (die dik 45 minuten duurde) werd het publiek echter op zijn wenken bediend. De handrem ging er helemaal af. Bekende en minder bekende nummers werden uitgesponnen tot muzikale hoogtepunten. Afgewisseld met een aantal briljante covers bewees Boris waarom hij in de ogen van veel mensen de beste zanger van Nederland is. Het laatste nummer eindigde in een prachtig en intieme samenzang tussen Boris en het publiek. Een mooie en passende afsluiter van een ontwapenend avondje Boris. Zijn soul is nog springlevend.
