Moke’s Rob Klerkx heeft tijd over, nu Moke met haar laatste prima plaat ‘The time has come’ niet meer dat succes heeft als voorheen en optredens schaars zijn geworden in 2016. Klerkx is echter geen stilzitter en heeft inmiddels weer een nieuwe plaat uit met zijn eigen band The Secret. ‘Fever Dream’ is meer rock georiënteerd ten opzichte van de vorige zes albums. Ja zes, want dit is inmiddels al het zevende album; Rob timmerde al aan de weg voordat Moke een groot succes werd in 2007.
Met drie gitaristen (Ruard Sanders, Herman Wilken en Rob zelf) is het ook niet zo vreemd dat het meer rock wordt. Toch zijn de nummers waar meer sfeer in zit, zoals ‘Gold’ en ‘Don’t Change’ die het meest beklijven. ‘Gold’ is de eerste single van de plaat en zit tussen pop en rock in en staat pas als vijfde nummer op de plaat. De mooiste nummers staan juist ook op nummer 5 en 6, waardoor het lang duurt voordat je geraakt wordt door de plaat.
‘Bones’, waarmee de plaat start is zwaar gitaar georiënteerd en zet direct de toon waarbij je je afvraagt of het een hard rock of rock/pop plaat wordt. ‘Andy Irons’ is eveneens rock met prima drumbreaks. ‘100 years sleep’ is een akoestisch nummer waarbij de stem van Rob het beste tot zijn recht komt en precies voldoende zwaarte heeft. In de krachtige hardrock nummers komt hij net wat kracht/expressie tekort om het nummer naar een hoger niveau te tillen. ‘Don’t change’ is een ander hoogtepunt op de plaat. Het nummer begint als een ballad met sfeer en vloeit langzaam over in een pakkend rock nummer. De plaat klinkt donker, doordat de treble wat laag staat en de bas wat voller is aangestuurd. Met name in he nummer ‘Only way out’ hoor je de krachtige uitstekende basloopjes van Ben Kribben. Al met al een plaat die een nieuwe zijde laat zien van de band en een prima plaat aan haar oeuvre toevoegt. (7/10) (Rtbe M-R M.A.R.S. Music)
