Ozark Henry trad op in de Cacaofabriek in Helmond. Een oude vernieuwde locatie met lekker veel zoets. Dat was zeker ook hoe de muzikale avond verliep, veel oudere nummers in een nieuw verfrissend jasje. De Belgische Henry die niet echt vaak optreedt in Nederland heeft al wel flinke successen geboekt. Met maar liefst 8 gouden en 8 platina platen, 5 soundtracks, optredens op Werchter, Pukkelpop en Pinkpop en een nummer dat hij in 1997 voor het satirische programma Jiskefet componeerde, blijft Ozark Henry toch helaas voor vele een onbekende artiest, onterecht!
De Cacaofabriek had de primeur om de eerste keer de show ‘Harmony Is Paramount’ te presenteren en tevens de enige show in ons land, daar moesten we als Maxazine natuurlijk bij zijn! Helaas hadden niet heel veel mensen de Cacaofabriek weten te vinden. Achteraf zou blijken dat ze een prachtige avond gemist hadden.
Henry is een muzikale duizendpoot, pianomuziek, filmmuziek of meer richting dance, je kunt met hem alle kanten op. Zijn laatste album ‘Paramount’ gaf Ozark Henry zelfs twee premières aan de muziekwereld: voor de eerste keer kreeg een popartiest de kans om een plaat op te nemen met het 90-koppig orkest, het Nationaal Orkest van België en voor de eerste keer werd een dergelijke opname afgewerkt met 3D geluidstechnologie. Voor de huidige toer werd ‘Paramount’ als basis gebruikt en opnieuw gearrangeerd voor piano en 4 strijkers uit het Nationaal Orkest, waardoor het geheel veel intiemer klonk.
Henry is niet alleen muzikaal geëngageerd. De Verenigde Naties vroegen hem als Goodwill Ambassadeur tegen mensenhandel. Hij had aangetoond dat harmonie enkel te verwezenlijken is wanneer iedereen een plaats krijgt: binnen het orkest en binnen onze maatschappij, aldus de VN. Een nummer daarover wat hij speelde heet ‘Africa’, waarbij ook zangers Laura Groeseneken het podium betrad.
’21 grams short’ werd alleen gespeeld op piano en bracht direct de intieme sfeer, ondanks het feit dat dit nummer een trieste aanleiding had. De titel verwijst naar ‘21 grams’, de lievelingsfilm van een in het verkeer verongelukte jongen, waarbij 21 gram het gewicht is van de ziel die het lichaam verlaat als iemand sterft. Ozark Henry wil de jongeren met het lied bewuster maken, maar het is eveneens een eerbetoon – een ‘laatste boodschap’ – aan alle verongelukte jongeren.
Het mooie uit 2004 daterende ‘At Sea’ bracht goede herinneringen naar boven, net als veel van zijn melodische, sfeervolle muziek. De zuiverheid bij het nummer ‘Plaudite Amici commedia finita est’ door Laura Groeseneken was indrukwekkend, net zoals al haar zangkwaliteiten. Het leek moeiteloos uit haar strot tevoorschijn te komen.
Tijdens ‘Godspeed’, kwam de extra laag door de strijkers duidelijk naar voren, het werd er spannender door. Henry zat zelf ook vol gevoel, het concert op blote voeten, zijn gezicht soms in een grimas, ogen gesloten. Hij had weinig zichtbaar contact met zijn publiek, hij zei weinig tot niets, maar toch was hij sterk voelbaar aanwezig.
Bij ‘Indian Summer’ was de connectie en afstemming met zangeres Groeseneken optimaal, leuk om dat samenspel gade te kunnen slaan. Daardoor klonken hun stemmen perfect samen. De cello nam de hoofdrol naast de stem van Orzark tijdens ‘Sweet instigator’ wederom een van zijn grote hits. Het tempo en de stemverheffing gingen omhoog tijdens ‘Word Up’, zo was er voldoende afwisseling van stemmen, arrangementen en tempowisselingen om het spannend te houden.
Afsluiter van deze goede muzikale avond was zijn versie van David Bowie’s song ‘Heroes’. Daarmee gaf hij een eerbetoon aan een muzikale meester en een heerlijk (chocolade)toetje voor het publiek, dat met een vervuld gevoel huiswaarts kon in de wetenschap dat zij er wel bij waren op die donderdagavond in de Cacaofabriek.
Foto’s (c) Hans Kreutzer / Maxazine
