De namen Banks & Steelz zullen je op het eerste oog misschien niet zoveel zeggen, maar Interpol en Wu-Tang Clan, dat is waarschijnlijk een ander verhaal. Dan nog lijkt het een vreemde combinatie, maar niets is minder waar. Paul Banks (frontman van indie-rockband Interpol) en RZA (leider van de Wu-Tang Clan, hier als zijn alter ego Bobby Steels) maken al sinds 2011 samen muziek en begonnen in 2013 met het opnemen van hun debuutalbum. Nu is daar het twaalf tracks tellende ‘Anything but Words’.
De plaat opent direct met RZA’s ruige raps op ‘Giant’ over een soort vertraagde drum’n’bass-beat waarna Banks het refrein voor zijn rekening neemt. Op ‘Ana Electronic’ heeft Paul Banks een wat grotere rol waarna de illustere rapper Kool Keith het duo even komt versterken op, opnieuw een harde hip-hoptrack, ‘Sword in the Stone’. ‘Speedway Sonora’ valt op door catchy hook in het rockende refrein, waarna het album in iets rustiger vaarwater terecht komt met ‘Wild Season’ waarop Florence Welch (die van ‘+ The Machine’) haar stem leent. De beat hiervan leunt meer op percussie dan op de zware bassen en toms die je in East-Coast Hip-Hop gewend bent, wat een mooi contrast oplevert met de voorgaande nummers en bijdraagt aan de chill out-vibe van de track. De titeltrack ‘Anything but Words’ is een ballade waarop Steelz wordt begeleid door piano en Banks door gitaren terwijl er gekke machine/drumcomputergeluiden op de achtergrond klinken. ‘Conceal’ is met zijn rollende baslijn en keyboardtrompetten juist weer een soulvolle track, met meer een band- dan een hip-hopbenadering. Aangekomen bij track 11 kan het gevoel van “dit heb ik eerder gehoord” echter niemand ontgaan. Het is nergens een kopie van maar lijkt een soort samenvatting van track 1, 2 en 8 met een vergelijkbare opbouw en sound. De sample van John F. Kennedy (naar wie RZA deels is vernoemd) kan dit helaas niet redden. Op de afsluiter van de plaat, ‘Point of View’, komen Method Man en Masta Killa nog buurten en samen met Banks & Steelz blazen ze in ruim zes minuten het album uit.
Vanaf de start van het album verschillen de nummers van ‘oké’ tot ‘heel tof!’, maar ze vormen niet echt een geheel waardoor de eerste helft van de plaat meer aandoet als een playlist dan een album. Soms lijkt het alsof de beide mannen vast zitten in hun eigen discipline. Door de afwisseling van de raps van veteraan Steelz en de lijzige zangpartijen van Banks gaan sommige nummers op elkaar lijken, en dat is jammer. Vanaf track 7 gooien de twee muzikanten het pas echt om en dan klinken de tracks alsof ze ook echt bij elkaar horen. Een beter gevormde tracklist en een tikkeltje meer diversiteit had dit ‘oke’ album kunnen optrekken tot ‘heel tof!’. (6/10)(Warner Bros)
