Nu Balthazar het even rustig aan doet, brengt Maarten Devoldere zijn eerste soloplaat uit onder de naam Warhaus. ‘We Fucked A Flame Into Being’ bevat zijn meest persoonlijke muziek tot nu toe. Devoldere wordt volgend jaar 30 en sluit met dit album symbolisch zijn jaren als twintiger af. “Het is een beetje zelfbedrog. Je denkt dat je rustiger wordt vanaf je dertigste maar dat is natuurlijk bullshit.”
Balthazar ontstaat zo’n twaalf jaar geleden in Gent. Vanaf 2006 begint het vijftal naam te maken in Vlaanderen, het debuutalbum ‘Applause’ uit 2010 slaat ook in Nederland aan. Sinds de albums ‘Rats’ (2012) en ‘Thin Walls’ (2015) toert Balthazar op het hele Europese continent. Het afgelopen jaar werden onder meer de festivals Rock en Seine, Glastonbury, Rock Werchter en Pinkpop aangedaan. Maarten Devoldere is het eerste Balthazar-lid dat met een soloproject komt.
Paraplu
Over de opvallende albumtitel ‘We Fucked A Flame Into Being’ vertelt Devoldere: “Ik las ‘m tien jaar geleden in een boek dat me verder niet echt is bijgebleven en vond het gelijk een goede titel voor een popalbum. Niemand heeft het in de tussentijd gebruikt, dus deed ik het. Ik had de titel al voordat het eerste lied was gemaakt. Het werd een soort concept, een paraplu waaronder ik schreef.”
Stront
Het is een erg persoonlijk album geworden. “Voor Balthazar heb ik ook veel persoonlijke nummers geschreven, alleen dwaal je nu een heel album lang in mijn hoofd rond. In een band moet je jezelf soms wegcijferen, deze keer kon ik alles doen wat ik wilde. Een soloplaat maken voelt niet zo zeer bevrijdend, eerder confronterend. Als je in jezelf graaft, komt er wel wat stront aan de oppervlakte. Maar het heeft ook iets moedigs om die stront dan te gebruiken in een nummer.”
Testament
Devoldere heeft af en aan jaren aan het album gewerkt. “Ik realiseerde me dat de plaat pas uit zou komen als ik bijna 30 ben. In mijn hoofd werd het daardoor een soort testament van mijn jaren als twintiger. Het is eigenlijk belachelijk om het leven op te splitsen in periodes van tien jaar, maar dat is iets menselijks. Ik dacht altijd dat de extreme kanten er op mijn dertigste wel vanaf zouden zijn, dat ik misschien al aan kinderen dacht. Maar je verandert natuurlijk niet van de ene op de andere dag.”
