Woods Amsterdam gaat zijn tweede editie in onder het genot van een lekker zonnetje. Prima festivalweer was het, helaas was het deze dag niet erg druk bezocht, wat dan wel weer een voordeel heeft dat je alles goed kunt bekijken en beluisteren. Het festival wil meer dan alleen muziek en heerlijk duurzaam gevarieerd eten bieden. Zo konden bezoekers naar de sauna, heuse hot-tubs waren op het terrein opgesteld om nog meer te relaxen. Andere kunstvormen zoals je eigen MUD t-shirt laten bedrukken met de modder van het Amsterdamse bos, een hele ander kijk op de wereld om je heen door Wentel, een korte film laten maken bij Cineville, plaatjes draaien in het bos of in de ballenbak een goed gesprek aangaan. Het kon allemaal tijdens Woods Festival Amsterdam, aan de rand van het Amsterdamse bos bij het radarterrein.
My Baby bracht meteen de voetjes van de vloer met hun aanstekelijke klanken. Knap om al zo vroeg het publiek al mee te kunnen trekken.
Singer-songwriter Marlene Thomson bracht het intieme van dit festival naar voren. Ze was een samenwerking aangegaan met een aantal duurzame ontwerpers tijdens fashionweek, ook het artwork op haar albums zag er fraai uit. Hoge stem, sfeervolle songs met een lekker slow ritme/beat erachter.
Verscholen in het bos achter de backstage werden de Mokum Sessions gehouden, helemaal akoestisch aan het water. Marble sounds, een Belgische formatie, bracht daar heel breekbare muziek voor een klein select publiek.
De Rotterdamse formatie De Likt wist zich prima staande te houden in het Amsterdamse Bos. Met eigenzinnige en uitdagende hip-hop wisten ze het publiek te amuseren.
De relaxte gast van het festival was wel Jeangu Macrooy, hij stond er met zijn gitaartje zijn ding te doen, verder ook niets.Hij had zijn setje gedaan, er was nog tijd maar het was goed zo, blijkbaar. Jammer, want het klonk erg goed.I Am Oak gaat op het grote podium helemaal uit zijn dak. Later zag ik ze tijdens een van de Mokumsessies heel klein en fragiel. Knap van een band als ze beide kanten kunnen laten zien.
Zzzz is een duo met niet te veel poespas, dat iedereen in beweging wist te brengen. Gas erop en knallen was het devies, dat werd gewaardeerd!
Tenfold stond in haar eentje op het kleine podium en deed verwoede pogingen om het publiek mee te laten klappen tijdens een van haar songs. Met haar mooie heldere meisjesstem die soms even uit de bocht vloog wist ze de zomerse sfeer goed neer te zetten.
Eefje de Visser stond regelmatig in het donker, wat jammer is daar het prettig is om te zien wie er de noten over het publiek uitstrooit. Haar liedjes zijn ongrijpbaar, onvoorspellend en apart maar ze hebben iets pakkends.
Hein Cooper begon met gitaar en ging daarna aan de slag met verschillende sample apparaten waardoor de muziek meer richting dance ging.
Een ruigere formatie, Bartek genaamd, sloot af op het kleine Spruitpodium waar bandjes tot wasdom mogen komen. Deze heren hadden er lekker de vaart in en vlamden erop los.
Sticky Fingers sloten de eerste dag af. Ondanks dat ze erg laat begonnen door technische problemen knalden ze daarna van het podium af. Een beetje kapsones van de zanger die op een gegeven moment zijn gitaar op de grond liet vallen toen er naar zijn zin niet snel genoeg een roadie zijn gitaarband kwam vastmaken. Vooraan in het publiek kon niemand dat wat schelen, men ging lekker uit z’n dak en maakte er een goed einde van de eerste dag Woods Amsterdam van.
Meer foto’s op onze Facebook-pagina
