Wederom werd de zaterdagmiddag van Lowlands afgetrapt met een traditionele ‘gimmick’ act. Waar voorheen de Karaoke en Happy Hardcore grote successen bleken, was het dit jaar tijd voor wat anders. De drie grote Nederlandse baritons Marco Bakker, Ernst Daniel Smid en Henk Poort maakten een muzikale erehaag voor de popartiesten die ons dit jaar zijn ontvallen. Onder begeleiding van The New Symphonic Orchestra werd het een popshow zonder al te veel opera. David Bowies ‘Let’s Dance’, en Glenn Frey’s ‘Hotel California’ ging er prima in bij de vroege vogels in de Alpha. Ook ‘Amsterdam Huilt’ werd vertolkt voor de Nederlandse superster Johan Cruiff, maar de meeste aandacht ging toch echt uit naar Prince en Lemmy van Motorhead. Coosje Smid kwam haar vader bijstaan met ‘Nothing Compares 2 U’ en de grote afsluiter was ‘Ace Of Spades’. Het had allemaal meer operesque gemogen maar het was zeker een geslaagd optreden.
Broederliefde
De Nederlandse hiphop-scene is op dit moment de populairste muziekstroming bij de huidige generatie. Waar voorheen Zwolle en Amsterdam de bakermat waren voor nederhop, is het nu Rotterdam die voor in de rij staat. De vriendengroep Broederliefde bestaat uit Emms, Sjaf, Jerr, Mella en DJ Edson Ceasar en is eigenlijk de volwassen versie van New Wave. En dat bewezen ze zeker op de zaterdag in een uitpuilende Heineken tent. Succesalbum ‘Hard Work Pays Off 2’ is zeker door de helft van de aanwezigen als favoriet in hun spotifylijst terug te vinden want zingen was bijna overbodig voor broeders. Met een gemiddelde leeftijd van 17 op de eerste rijen was het niet veel anders dan hun eerdergenoemde generatiegenoten. Gelukkig zijn de Rotterdammers geen overbodige schreeuwers of spelen ze hun grootste hits 3 keer in de set. ‘Nu Sta Je Hier’ en ‘Jungle’ werden gewoon op een mooie manier neergezet, het publiek maakte de versies al speciaal genoeg. Missie absoluut geslaagd!
Jett Rebel
Het was een echte verrassing geweest als de mysterieuze artiest Don’t Die On Me Now niet een dag eerder onthuld werd. Hij kondigde eerder al zijn nieuwe album aan en mocht dat integraal presenteren in de kleine India tent. Jelte oogde bij opkomst al verrast dat de tent volstond, maar vooral zag de “geniale gek” er ontspannen uit in zijn zuurstokroze kostuum. Het typische Rebelgeluid is natuurlijk meteen te herkennen, maar toch is het weer vernieuwend. Wat al meteen opviel was zijn gitaarspel wat weer geperfectioneerd leek, Jelte mag zich op dit moment gewoon tot één van de beste gitaristen van ons land rekenen. Zeker bij afsluiter ‘Green’ liet hij dat zien. Een gitaarsolo met de finesse van John Mayer, de blues van Gary Moore en vingervlugheid van Eric Clapton. Jett in gesprek met zijn gitaar en de band volgde moeiteloos, een Rock & Roll show om je vingers bij af te likken. Jett Rebel is herboren, en beter dan ooit.
De Likt
Al diverse keren deze formatie mogen aanschouwen en nog nooit was het tegenvallend, dus in volle draf naar de X-Ray. Een half uur voor aanvang was er in de wijde omtrek van de loods geen plekje meer te vinden. Blijkbaar zijn de energieke shows bij iedereen inmiddels wel bekend geworden en wil niemand de rauwe show missen. Frontman Simon geeft al meteen aan dat de show van 45 minuten wordt ingekort tot een half uur. Geen bullshit maar een half uur alles geven is de opdracht. De karakteristieke lange leren jas ging al snel uit, en de omajurk die daaronder zat was een hilarische combinatie met zijn lange-sokken-tatoeage op zijn benen. ‘Ja Dat Bedoel Ik’, ‘Finidi George’ en ‘Bloed Aan De Muur’ zorgde voor een schuddende X-Ray. De Likt greep Lowlands bij haar strot en geeft er een kopstoot achteraan. Deze zal nog lang nabloeden.
De Staat
Wat valt er nog te zeggen over het afgelopen jaar van De Staat. Van de YouTube sensatie ‘Witch Doctor’ tot aan wereldalbum ‘O’. In het voorprogramma van Muse tijdens de Europese tour tot aan de emmer stront die de band over zich heen kreeg na de goedkeuring van een subsidie van bijna 1 miljoen euro. En om dan maar in de set geld op te hoesten met je eigen kop erop is natuurlijk humor van de bovenste plank. “Geld van De Staat” roept Torre naar het publiek. ‘Blues Is Dead’ is het begin van een eigenwijze set die de perfectie naderde. Geen ‘Sweatshop’ deze keer, misschien morgen wel weer, want geen setlist is het zelfde bij De Staat. Maar wel een crazy uitvoering van ‘Make Way For The Passenger’, ‘Input Source Select’ en flink wat nummers van succesalbum ‘O’ natuurlijk. Vooral ‘Get On Screen’ aan het einde werd de weg weg al geplaveid voor afsluiter ‘Witch Doctor’.
Disclosure
Twee jaar geleden stonden de twee Britse broertjes al in de Alpha en waren de meningen destijds zeer verdeeld. Het was het allemaal net niet. Zou in 2016 dan wel lukken? De organisatie had er geen twijfels over en zette ze gewoon als afsluiter op zaterdag. Een indrukwekkende start door de lichteffecten en bij de eerste tonen van ‘White Noise’ was het publiek niet meer te houden. Natuurlijk geen gastvocalen dit jaar, want namen als Gregory Porter en Sam Smith zijn niet echt over te halen voor 1 liedje op een festival. De oplossing was net zo simpel als geniaal: tijdens ‘F For You’ is het silhouet van Smith duidelijk zichtbaar op de schermen. De set was in ieder geval beter dan twee jaar geleden, maar toch blijft een elektronische afsluiter het gevoel geven dat het nog niet klaar is. Gelukkig is het nachtleven het perfecte medicijn voor dit pijntje.
Foto’s (c) Sander van den Berg
