My Baby is een imiddels bekende mengeling van Nederland en New Zeeland en brengt een een mix van stampende blues, folk en indie funk muziek. Presentatrice Marike Jager vroeg de aanwezigen bij de inleiding of er nog wandelaars in de kerk waren, een man stak zijn hand op en kreeg een hartelijk applaus.
Een beschrijving van hun muziek is dan wel een mix van stylen gospel/tribal of blues/ folk, live ging het meer naar trancebeat toe. Experimenteren en veel live spelen, daar houdt My Baby van. Op een festival in New Zeeland ging het publiek helemaal uit zijn dak en kleren werden uitgetrokken in de modder gegooid. Het mooie daarvan was volgens zangeres Cato van Dijck dat allemaal iedereen in trance, was waardoor de grenzen vervaagden. Er volgde een uitnodiging om ook hier de kleren uit te doen, die werd met gelach ontvangen.
Dit optreden was anders dan hun optredens op festivals; Men had veel van de uitrusting thuis gelaten en speelde akoestisch. Drummer Joost van Dijck mocht in Nijmegen ook op de gitaar spelen. Bovendien brachten ze voornamelijk nummers spelen die ze normaal niet brachten. De band bestaat uit zangeres/gitariste Cato van Dijck, haar broer Joost van Dijck op drums en de bluesriffs worden gemaakt door gitarist Daniel ‘Da Freez’ Johnston.
Het is echt muisstil in de kerk. Zeer aandachtig publiek voor hun prachtige songs. Cato heeft een betoverende stem met vele kanten, zacht, helder, breekbaar, dromerig maar ook krachtig. Met hun Tweede album ‘Shamanaid’ werd in eigen land een Edison in de categorie alternative gewonnen en ze werd ook internationaal opgemerkt.
Heel anders dan normaal op een festival was al aangekondigd, dat bleek ook maar de grove en passie bleef maar komen. In ‘Wishing well’ was thuiskomst het thema. Cato was de eerste zin vergeten, zo zelden werd het nummer gespeeld. Een mooi lief swampy nummer met tokkelende viool. ‘Good gin’ werd ingezet met het slide gitaar spel van Daniel Johnston en klonk daardoor extreem bluesy. Het mooie was dat ze best hard speelden, maar wel binnen de mogelijkheden van de galmende kerk. Zelfs de helder uithaal van Cato overstemde niet.
‘On my way’, een traditional Amerikaanse gospelsong waarmee ze het alvast een warming up deden voor The gospel sessions, die morgen op het zelfde podium staan. Cato zong deze gospel met mooie ondersteunende zang van haar broer Joost. Die gaf aan dat hij nu nog niet eens zweette terwijl normaal dit zeker wel het geval was, door zijn beheerste zachte drumstijl die hij hier liet horen. Ze waren blij dat er nu tenminste geluisterd werd naar hun muziek en waren positief Verwonderd over de opkomst, een volle kerk.
‘Uprising” klonk weer meer uptempo zo was de set ook de nodige variatie voorzien. Het publiek kwam pas bij ‘Seeing Red’ enigszins uit de totale luistermodulus en begonnen mee te klappen. Buiten was het broeierig warm, binnen in de kerk heerlijk koel qua temperatuur qua muzikaliteit was het uiterst aangenaam door het verrassend optreden van My Baby.
Foto’s: Hans Kreutzer
Meer foto’s op onze facebookpagina
