Wekelijks komen er bij Maxazine vele tientallen albums binnen. Het is echter onmogelijk ze allemaal te behandelen, vandaar dat we een aantal albums uit de lijst hebben genomen en hieronder kort bespreken.

D Generation – Nothing Is Anywhere

gfx_3eazbk9d2dwkzowxj3c0vrtnhc2l78dbnnbz8kcby8vxxsugv7gryaegmh2upf5dDe comeback van D Generation is hier met hun vierde album ‘Nothing Is Anywhere’. De Amerikaanse glam punk band begon in 1991, ging uit elkaar in 1999 en deed een kleine reunie tour in 2011. Een band die veel formatie wisselingen kenden, maar waar zanger Jessie Malin de muziek altijd trouw bleef.
D Generation stond na hun tweede album al in de voorprogramma’s van o.a. de Ramones, Kiss en Green Day. Helaas ging het derde album ‘Through the Darkness’ ze niet al te best af. Het album had teleurstellende verkoopcijfers en na hun tour met The Offspring in 1999 besloot de band te stoppen. 17 Jaar na dat laatste “succes” is de band terug van weggeweest.
Dat D Generation er wat jaartjes tussenuit is geweest en een beetje ouder zijn geworden is duidelijk te horen op de nieuwe plaat. De glam rock met af en toe wat garage rock sound is lang niet op alle nummers terug te horen en lijkt het er zelfs op dat de heren wat minder scherp zijn gaan spelen. Het is een album zonder al te veel poespas en laat daarmee horen dat D Generation het nog niet verleerd is. (8,5 ) (Megaforce) (Door: Stephanie Free)

Spencer MacKenzie – Infected With The Blues

MackenzieSpencer-InfectedWithTheBlues_cPas zestien jaar en nu al een sensatie in bluesland. Onlangs is zijn debuut-cd “Infected With The Blues” verschenen met daarop drie eigen nummers en vijf covers. Met de opener/titelnummer, het zelfgeschreven ‘Infected With The Blues’ vertelt hij waarom hij de blues speelt. Meteen wordt duidelijk dat hij een uitstekende gitarist is. Zijn stem klinkt uiteraard nog heel jong en hij probeert dit niet te verbloemen door geforceerd rauw te gaan klinken. Over de hele linie doet dit jonge talent het prima op dit album.

Als je de cd beluistert zonder te weten dat Spencer nog zo jong is zou je het een aardige cd kunnen noemen. Niet heel bijzonder. Maar door het feit dat een 16-jarige dit niveau al heeft bereikt en er duidelijk nog groei in zit kom ik tot de conclusie dat dit al vrij goed is. Van deze jongeman zullen we nog veel horen.  (7,5/10) (Eigen productie) (Door Eric Campfens, BluesZine.nl)

The Dead Daisies – Make Some Noise

The_Dead_Daisies_Make_Some_Noise_1500x1500px-700x700The Dead Daisies zijn met ‘Make some Noise’ aan hun derde album toe. Eigenlijk is het vreemd dat deze band nog niet echt doorgedrongen is tot de top van de hardrock. Drummer Richard Fortus en toetsenist Dizzy Reed (beide in de band vanaf 2013) stapten op 28 januari 2016 op om zich volledig te concentreren op de Guns n’Roses-reünie. Dit maakte de weg vrij voor de huidige line up; John Corabi (zang), David Lowy (gitaar), Doug Aldrich (solo gitaar), Marco Mendoza (bas) en Brian Tichy (drums). Met deze zoveelste allstar line up werd met Marti Frederiksen (o.a. Aerosmith en Motley Crue) ‘Make some Noise’ opgenomen.

Het album is ouderwets vet geproduceerd en staat vol met sterke songs die staan als een huis. Opener en singel ‘Long way to go’ zet de toon voor de volgende twee Bad Company achtige rockers ‘We all fall down’ en ‘ Song and a prayer’ alvorens met ‘Mainline’ het tempo flink omhoog gaat, maar het blijft ongekend rocken. De titelsong ‘Make some noise’ had zo op het ‘Lick it up’ album van Kiss gekund. De rest van het album doet je denken aan Whitesnake vanaf de ‘1987’ periode. Echt gek is dit niet, aangezien Aldrich, Mendoza en Tichy daar allen een verleden in hebben. Liefhebbers van “good old hardrock” hebben er een top album bij. (9/10) (Spitfire Music / SPV GmbH) (Door: Dirk van den Heuvel, RockMuZine.nl)

Deel: