Alweer de 33ste editie van het Dijkpop festival. Wat ooit begon als een plaatselijk buurtfeest, is in de loop der jaren uitgegroeid tot een serieus festival met nationale en internationale acts. Zo was dit jaar Dotan de headliner van het festival en stonden onder andere Alamo Race Track, De Likt, Bewilder en, voor de vijfde een laatste keer, Peter Pan Speedrock op de Rheino’s stage.
Town of Saints
Ondertussen heeft Town Of Saints een indrukwekkende CV opgebouwd met meer dan driehonderd shows in binnen- en buitenland en daarmee bewezen een groovende live-machine te zijn, en dat alles met slechts twee EP’s en een debuutalbum op zak. Na een succesvolle crowdfunding-campagne is de band nu terug met de plaat ‘No Place Like This’. De harde kern van Town Of Saints bestaat uit de Groningse Harmen Ridderbos en de Finse Heta Salkolahti, vergelijkingen met indie-bands als Arcade Fire en Local Natives zijn snel gemaakt. Publieksparticipatie wordt ook niet geschuwd door Town of Saints, er mag mee worden geklapt en gezongen in de half gevulde tent, Jammerlijk dat deze goede band zo vroeg op de dag was geprogrammeerd…
Rondé
De mainstage werd geopend door de melodieuze popmuziek van Rondé. De band rond de charmant ogende Rikki Borgelt is bekend van de commerciële radiohits ‘Run’ en ‘We Are One’. De hitmachine in wording is lekker op dreef, de heldere kraakstem van Rikki, podiumpresentatie en radiovriendelijke songs staan als een huis, een waardige opener van de mainstage…
Alamo Race Track
Neerlands indie-lievelingen Alamo Race Track is terug, vier jaar na ‘Unicorn Loves Deer’ kwam de band vorig jaar met de prachtige, mysterieuze opvolger ‘Hawks’. Alles bij indie-band Alamo Race Track staat in dienst van het liedje. Alamo Race Track maakt een matige indruk op Dijkpop 2016, grotendeels te danken aan een probleem met de gitaar/versterker van frontman Ralph Mulder. Desalniettemin blijft Alamo Race Track een graag geziene gast op de Nederlandse festivals wat mij betreft…
Max Meser
Sixtiestroubadour Max Meser is vanuit Barcelona naar zijn tweede vaderland Nederland gekomen met maar één doel, doorbreken in de muziek. Eenmaal in Nederland wordt hij al snel opgenomen door het Amsterdamse muziekcircuit en ontmoet hij manager Phil Tilli (ex-Moke) en producer Matthijs ‘Duif’ van Duijvenbode (o.a. Douwe Bob) in Paradiso bij een optreden van Beady Eye. Met drumster Gini Cameron en bassist Mano Hollestelle, telgen uit de Hollandse popdynastie, als bandgenoten is het Dijkpop optreden opvallend energiek. Het moment van het optreden is als er een bananenschil vanuit het publiek op het podium wordt gegooid, en Meser met veel bravoure zijn broek laat zakken om vervolgens zijn achterste te laten zien! De band heeft de sound, looks en gedrag van de Britse gitaarscene van het afgelopen decennia, vergelijkingen met de muziek van Miles Kane en Jake Bugg zijn goed hoorbaar…
Dazzled Sticks
Dazzled Sticks is een samenwerkingsverband tussen Nederhop-icoon Sticks (Opgezwolle) en indiepop-jongen Tjeerd Bomhof (Voicst, Dazzled Kid en schrijver voor talloze artiesten). De verdeling tussen de twee is eenvoudig. Bomhof neemt de stuiterende electrobeats voor zijn rekening, speelt daar live nog gitaar overheen. Sticks doet het grootste deel van de zang en rap, en is de showman van de twee. Sticks, de grootmeester van de quasi-nonchalante publieksparticipatie op een toon die het doet lijken alsof het hem niet écht interesseert, weet met dit gedrag daarmee precies de juiste snaar te raken. Dazzled Sticks lijkt voor beide een leuk tussendoortje, maar juist daarin schuilt de kracht van dit superduo, een masterclass podiumvakmanschap op de mainstage…
De Likt
In de Maasstad zijn de heren van De Likt al jaren ware culthelden met hun, zoals ze het zelf noemen, futuristische funk. Frontman Jordy ‘Simon’ Dijkshoorn is ook bekend van de Rotterdamse rapversie van Kenny B’s ‘Parijs’, een grote hit op YouTube en hun van hitsingle ‘Ja Dat Bedoel Ik’. De snoeiharde beats en de in het rond springende en crowdsurfende Simon zorgen in no-time voor niets dan grijnzende gezichten in Rheino’s tent. De Likt verdient de originaliteitsprijs met hun aanstekelijke Italo-beats en agressieve vocalen en behoren wat mij betreft tot een van de meest belovende Nederhopgroepen van dit moment…
Dotan
In 2011 debuteerde Dotan met het album ‘Dream Parade’, met daarop de hit ‘This Town’. Radiovriendelijke folkpop in het straatje van Mumford & Sons, Ben Howard en Passenger. Zijn wereldwijde doorbraak beleefde hij met zijn tweede album ‘7 Layers’. Het nummer ‘Home’ stond op de tweede plaats in de Nederlandse Top 100, en werd uitgeroepen als Song van het Jaar 2014. Het Dijkpop-publiek komt overduidelijk maar voor één nummer ‘Home’. De rest van de set is de aandacht dan ook ver te zoeken. Hoe erg de muzikanten ook proberen een statement te maken met hun serieuze folkpop, het blijft rumoerig in de tent…
‘Bewilder
Bewilder-zanger Maurits Westerik stond in 2006 ook al op het Dijkpop festival, toen als frontman van indierockband GEM. Wát is dat Bewilder toch een lekkere rockbandje, gevarieerd, eigenzinnig, soms prachtig ingetogen en dan weer heerlijk uitbundig zoals de single ‘Forza’. Het debuutalbum ‘Dear Island’ staat vol goed opgebouwde songs, de ene nog mooier dan de andere. Het optreden van Bewilder is wat velen betreft een van de hoogtepunten van deze Dijkpop editie…
Beans & Fatback
Ook de regio is uiteraard vertegenwoordigd, dit jaar in de vorm van Beans & Fatback. Beans & Fatback is een liveband waar zelfs The Black Keys en Jack White nog een puntje aan kunnen zuigen. De band heeft mogelijk de hoogste gemiddelde leeftijd van alle acts op dit festival, maar de meeste jonge honden zouden niet tegen het enthousiasme van Beans & Fatback op kunnen. Daarbij zit de hele show ook retestrak in elkaar, verwachte aspecten als de vlijmscherpe gitaar- en orgelsolo’s met een perfecte balans tussen virtuoos en onbesuisd doen verbazen, maar vooral de twee perfect op elkaar ingespeelde drummers zijn een geweldig showelement…
PAUW
Naast Horinees Jacco Gardner is PAUW de nieuwe Nederlandse psychrocksensatie. Bombastisch drums en ronkende hammondorgels met zwierende Leslie-boxen zorgen voor een vol en meespelend geluid. Pauw geeft een sixties en seventies vibe af die zich als een wolk over het Dijkpop terrein verspreidt en als een dekentje blijft hangen over het publiek. De sobere psychrock sound doet tijdens de liveshow regelmatig denken Pink Floyd en The Doors in hun hoogtijdagen, maar ook aan het retro geluid van Tame Impala en Temples. Pauw heeft internationale allure, en is eigenlijk gewoon on-Nederlands goed…
Mr. Polska
Polska is de meester van de lompe clubrap, en dat vinden een heleboel mensen leuk. Niet credible, wel verdomd grappig, energiek, en in the end ook origineel, binnen een half uur is de show weer over en heeft hij de tent lekker opgewarmd voor de afsluiters van de avond…
Peter Pan Speedrock
Peter Pan Speedrock is bezig met hun afscheidstournee en stond afgelopen zaterdag voor de vijfde keer op Dijkpop. Peter Pan Speedrock, het Nederlandse equivalent van Motörhead, vindt het mooi geweest, ze traden tussen 1996 en 2016 bijna tweeduizend keer op. Als afsluiter op de Rheino’s stage sloten ze hun eigen muzikale tijdperk af met topperformance en lieten zien waarom de act is uitgegroeid tot een Dijkpop-lieveling maar vooral als een volwaardige festivalband…
Alles overziend was Dijkpop 2016 weer een prima editie. Goede programmering en sfeer, met als hoogtepunten Bewilder, Dazzled Sticks en Pauw.
Foto’s (c) Armand Hoogland
