Twee jaar geleden kwam de Britse jazzfunk-sensatie Incognito met ‘Amplified Soul’. Eigenlijk een beetje standaard bij Incognito: om de twee jaar een nieuw album en in het tussenliggende jaar nog een solo-album van frontman Jean-Paul ‘Bluey’ Maunick. Het lijkt een standaardje, maar wel een waar we jaarlijks naar uit kijken. Nu, 2016 is het jaar dat het project van Bluey met ‘In Search of Better Days’ komt, het 17e album in de inmiddels 37-jarige carrière van de band.
Incognito is, voor de niet-ingewijden, niet zomaar een band te noemen. Incognito is een project, waarbij frontman Bluey iedere keer weer opnieuw de juiste muzikanten bij elkaar zoekt en zelfs per tournee nog wel eens van artiesten wisselt. Als je dan een album uitbrengt, zoek je niet per album de juiste artiesten, maar per nummer. Zo heeft Incognito door de jaren heen al meer dan 1500 artiesten gebruikt, waaronder Stevie Wonder, Paul Weller, Snowboy, Mario Biondi, vrijwel alle leden van Level 42, Chris Botti, Tony Remi en natuurlijk Jocelyn Brown, met wie Incognito in 1991 een wereldhit scoorde met ‘Always There’. Incognito brengt het beste in artiesten naar boven en vandaar pakt Bluey ook voor ieder nummer gewoon de best passende artiesten.
Imaani, Maysa, Tony Momrelle, Stuart Zender
Op ‘In Search Of Better Days’ horen we een comeback voor Maysa Leak, de zangeres die bij Incognito-fans hoog staat aangeschreven als zijnde de beste zangeres die ooit bij de band heeft gezongen. Een groot pluspunt dus, alvorens je de cd opzet. Ook Tony Momrelle, die de laatste jaren vrijwel structureel met Incognito opneemt en tourt, is gelukkig weer te horen, nu op ‘Love’s Revical’ en ook oudgediende Vanessa Haynes pakt drie nummers mee. Niet alleen de terugkeer van Maysa is het grote winstpunt, ook ‘Love Born In Flames’ heeft een verrassing in petto, bestaande uit Stuart Zender (Jamiroquai) en Imaani, die in 1998 nog een hit had in ons land met Eurovisiesongfestivalhit ‘Where are you’. Na vele omzwervingen is de charmante Engelse weer terug bij de band die de vaste drummer van de laatste jaren, Pete Ray Biggin, nu weer heeft vervangen door Richard Spaven en Francesco Mendolia. Het blijft een komen en gaan van de fine fleur van de jazzfunk en soul.
Incognito Kills Bill
Vermeldenswaardig is ‘Bridges of Fire’. Dat het best kan worden omschreven als een 6:30 minuut durende gitaarsolo à la Kill Bill. Wat dan ook weer niet zo verwonderlijk is, gezien het gastoptreden van de Japanse meestergitarist Tomoyasu Hotei, die de muziek van de beroemde film voor zijn rekening nam.
‘In Search Of Better Ways’ is wellicht niet het album dat de band weer een megahit zal gaan opleveren. Toch is het album wel een van de meest constante albums in de collectie van Incognito. Het album is een constant album dat geen enkele wanklank laat horen en met ‘Better Days’ zelfs weer iets van de jaren 90 terugbrengt in de band, maar dan wel vertaald naar het heden. ‘In Search For Better Days’ is een must have, niet alleen voor de liefhebbers van onvervalste jazzfunk, maar voor iedere liefhebber van muziek. (9/10) (Ear Music)
