Ondanks een solocarrière van ruim 46 jaar waren er van Paul McCartney niet veel verzamel albums. Het waren er slechts drie: ‘Wings’ Greatest’, ‘All The Best’ en ‘Wingspan’. Maar daarop stond materiaal tot aan de jaren ‘80, en niets van daarna., terwijl McCartney sinds ‘Flaming Pie’ weer solo albums uitbrengt die allen van hoog niveau zijn. Daarom was een compilatie daarvan wel gewenst. Die is er nu met ‘Pure McCartney’. Een verzamelalbum dat in een editie van een dubbel cd en een 4cd box verschijnt. Het geeft een goed overzicht vanaf ‘Maybe I’m Amazed’ uit 1970 tot ‘Hope For The Future’ uit 2014. Een redelijk omvangrijk overzicht van zijn werk na The Beatles.
Het is een selectie die door McCartney zelf is gekozen. Hij koos niet alleen voor hits of singles, maar ook voor albumtracks. Dat maakt de compilatie interessanter. Bijna ieder album wordt wel met een nummer vertegenwoordigd, op twee albums na: ‘Driving Rain’ uit 2001 en ‘Flowers In The Dirt’ uit 1989. Vooral van het laatst genoemde album is de afwezigheid eigenaardig, want met ‘My Brave Face’ had dat album toch een aardig grote hit. Ook het ontbreken van hits als ‘Once Upon A Long Ago’ en ‘Hope of Deliverance’ is opmerkelijk. Net als de keuze om van ‘Say, Say, Say’ met Michael Jackson een nieuwe remixversie te kiezen i.p.v. de originele hitversie. Waarom er dan bijvoorbeeld wel is gekozen voor een zwak nummer als ‘Bip Bop’ is een raadsel.
Afgezien van die enkele minpunten is het juist wel de moeite waard dat sommige ondergewaardeerde songs uit het solo oeuvre zijn gekozen voor deze compilatie. Zodat ze nu eens onder de aandacht worden gebracht. Zoals het emotionele ‘Little Willow’ en het Beatlesque ‘English Tea’. Het album toont ook de veelzijdigheid van McCartney goed aan. Want het gaat bijvoorbeeld van een stevige rocksong als ‘Hi Hi Hi’ en een R&B song als ‘Arrow Through Me’ naar een elektropop met ‘Temporary Secretary’ en een akoestische ballad als ‘Calico Skies’. Wie McCartney eerder af wilde doen met enkel zoete nummers als ‘Mull of Kintyre’ en ‘Wonderful Christmastime’ zal daar na het beluisteren van ‘Pure’ op terug moeten komen. Het is verre van compleet, maar het geeft wel een goed beeld van Paul McCartney als solo artiest. (8/10)
