De Rotterdamse post-punkhelden Spasmodique kan ik me herinneren als een van de meest intense live-bands uit het clubcircuit in het Nederland van de jaren ’80 en ’90. Meeslepende priemende gitaarrock met oog voor subtiliteit en een onmiskenbaar gevoel voor spanning, hartstocht en bezieling. De cultband heeft een aardige reputatie van afscheidsconcerten in 1992 en 1996 en kwam in 2002 weer bij elkaar, om vervolgens in 2005 definitief uit elkaar te gaan, maar niets is minder waar…
Het Rotterdamse kwartet pakt de draad weer op waar ze gebleven zijn met de overzichtsbox ‘All And More’ en een nieuwe album ‘Six’, het zesde studioalbum, welke naadloos aansluit op hun oudere werk. Het bariton stemgeluid van Ritsema, de meedogenloze mokerslagen van Rietveld, de voortbeukende baslijnen van Docters van Leeuwen en het gemene gitaarwerk van Hijmans geven de muziek een enorme intensiteit mee dat vooral nog altijd live uitstekend blijkt te werken. Six is een meeslepende rockalbum. Het tempo ligt over het algemeen laag en dat geeft het nieuwe werk een indringende sfeer mee. Bij momenten komen de nummers behoorlijk dicht in de buurt van zompige swamp-rock in de trant van Kyuss, Monster Magnet en Masters of Reality…
Mogen de heren al wat ouder zijn, dat doet niets af aan het feit dat ze live nog jaren mee kunnen, en dat het nieuwe album Six een prima plaat is. Nu maar hopen dat het weer geen reünie is, maar een nieuwe stap in de geschiedenis van de roemruchte Rotterdamse post-punkformatie Spasmodique.
Foto’s: ©Armand Hoogland
Bekijk meer foto’s op onze facebookpagina.
