Radiohead weet altijd bij de release van een nieuw album een hoop aandacht op zich te vestigen. Dat was bij het nieuwe album ‘A Moon Shaped Pool’ niet anders. Eerst verwijderden ze alles van hun social media accounts, daarna volgden er twee nieuwe tracks met ‘Burn The Witch’ en ‘Daydreaming’, om uiteindelijk afgelopen zondagavond het gehele album online uit te brengen. Het eerste nieuwe album sinds het ietwat tegenvallende ‘The King of Limbs’ uit 2011.
Afgezien van al die marketingstunts gaat het natuurlijk om de muziek. Thom Yorke heeft een scheiding achter de rug, en dat is een dankbaar onderwerp voor singer songwriters, zo ook voor Thom Yorke. Sobere nummers als ‘Daydreaming’, ‘Decks Dark’, ‘Desert Island Disk’, ‘Identikit’ en het bijna klassieke ‘Glass Eyes’ lijken hieruit voort te zijn gekomen, en behoren tot het beste wat Radiohead in jaren heeft uitgebracht. Dit is waar Radiohead in uitblinkt. De sobere kleine nummers zoals ‘Glass Eyes’ waarin de tekst van Thom Yorke het meest puur overkomt. In het rijtje past ook de afsluitende track en instant klassieker ‘True Love Waits’ dat al sinds 1994 regelmatig live wordt gespeeld, maar nu pas als studioversie is uitgebracht. Waarschijnlijk omdat het nu past in de thematiek van het album.
Toch is het album geen echtscheidingsplaat à la Fleetwood Mac’s ‘Rumours’ of Bob Dylan’s ‘Blood On The Tracks’. Want het album bevat meer nummers die er al voor Yorke’ scheiding waren en die songs behandelen meer maatschappelijke thema’s. Zoals de single ‘Burn The Witch’ over hoe er tegenover de vluchtelingenstroom die momenteel naar Europa komt wordt aangekeken. ‘The Numbers’ behandeld juist het feit dat mensen tegenwoordig meer als nummers worden gezien.
Waar sinds ‘Kid A’ elektronica bij Radiohead steeds meer zijn intrede deed, is dat op dit album enkel in het 6 minuten spannende ‘Ful Stop’ (dat sinds 2012 ook al live werd gespeeld) terug te horen. Maar het is juist in de nummers waarin het sober wordt gehouden waarmee Radiohead op ‘A Moon Shaped Pool’ indruk weet te maken. Nummers waarmee ze muzikaal misschien meer terug grijpen naar de tijd van ‘The Bends’ en ‘OK Computer’ waarop ze meer echte liedjes dan experimenteel werk uitbrachten. Het is een verademing om Radiohead weer op deze manier te horen. (8/10) (XL)
