Het spelen van traditionele blues, jazz en rags was altijd al een van de kenmerken van de muziek van Brad Vickers & His Vestapolitans. En ook op zijn vijfde album, “That’s What They Say” is dit rijk vertegenwoordigd. Vickers heeft het vak geleerd in de bands van Hubert Sumlin, Jimmy Rogers, Bo Diddley en Pinetop Perkins, om er maar een paar te noemen.
Het album begint met twee covers, “Seminole Blues” van Tampa Red en de traditional “Don’t You Love Your Daddy No More?”, dat hier in de stijl van Lead Belly wordt gespeeld. De overige dertien nummers zijn geschreven door Vickers of zijn partner Margey Peters, die op het album ook de fiddle en de bas speelt en een deel van het zangwerk op zich neemt. Het aanbod varieert van blues en rags tot country (“Mountain Sparrow”), gospel (“Fightin’”) en rags (“Twenty-first Century Rag”). De teksten zijn afwisselend maatschappij-kritisch, zoals in “Fightin’” (fightin’ in the name of the Lord) en komisch als in “Mama’s Cookin’”. Door het gebruik van voornamelijk akoestische instrumenten en niet in de laatste plaats de fiddle doet het allemaal lekker ouderwets aan zonder gedateerd te klinken.
Ook zijn vijfde album staat vol met gevarieerd materiaal. Achtenveertig minuten verdeeld over vijftien nummers met hoogwaardig luisterplezier. (7,5/10) (ManHatTone)
