In 2012 zette de Britse zangeres Lianne La Havas zichzelf op de kaart met het album ‘Is Your Love Big Enough?’. Ze maakte er zelfs indruk mee bij niemand minder dan Prince, met wie ze inmiddels ook heeft samengewerkt. De opvolger ‘Blood’ verscheen afgelopen zomer en was met een nummer 1-positie in de Album Top 100 nog succesvoller dan haar debuut. Dat Lianne La Havas inmiddels ook Nederland aan haar voeten heeft liggen bleek al uit die nummer 1-notering, maar ook met een clubtour waarmee ze deze maand in vier uitverkochte zalen staat. Waarvan deze avond in de Ronda in TivoliVredenburg de derde is.
Roseau
Maar voor Lianne op het podium kwam mocht singer-songwriter Roseau het voorprogramma verzorgen. In september bracht ze haar debuutalbum ‘Salt’ uit met daarop elektropop beïnvloede songs. Dat is ook wat ze samen met een drummer en toetsenist voorschotelde. Met een glas rode wijn in haar hand kwam ze het podium op lopen. Het ene nummer is iets meer catchy dan het andere wat we te horen kregen. Tussen de nummers door was er niet veel interactie met het publiek. Slechts een enkele keer heette ze het publiek welkom en promootte ze haar album, waarbij ze niet eens zeker was of haar cd wel verkocht werd. De songs waren aardig, maar er kwam niets van spontaniteit of speelplezier over op het publiek.
Breed glimlachende Lianne
Dat was bij Lianne La Havas wel anders. Breed glimlachend kwam ze na haar begeleidingsband het podium opgelopen en opende ze met haar huidige nieuwe single ‘Green & Gold’. Om daarna in goed tempo de titelsong van haar debuutalbum te spelen. Bij het daaropvolgende ‘Au Cinema’ improviseerde ze aan het einde heel knap ‘Happy’ van Pharrell Williams in haar eigen stijl. Toen daarin de hit ‘What You Don’t Do’ volgde lag de Ronda al aan haar voeten.
Akoestische set
Na ‘Wonderful’ liepen haar bandleden van het podium af. ‘It’s you and me now’ zei ze tegen het publiek. Om vervolgens ‘Ghost’ en ‘No Room For Doubt’ alleen akoestisch te spelen. Die omschakeling deed ze moeiteloos zonder dat het echt als een omschakeling voelde. Je kon letterlijk in de stiltes een speld horen vallen. Ze had de volle aandacht, en met name ‘No Room For Doubt’ maakte in deze sobere vorm meer indruk dan op haar debuutalbum in duet met Willy Mason. Bij het gevoelige ‘Lost & Found’ kwam haar band weer voor de begeleiding, maar het blijft sober.
Om vervolgens, net als aan het begin van het akoestische blokje, weer geruisloos om te schakelen naar het wat luchtigere ‘Unstoppable’. Nog steeds hield ze de aandacht van het publiek vast en kreeg ze het ook voor elkaar om bij ‘Grow’ de bridge in het nummer te laten zingen.
Interactie
Op haar interactie met het publiek was ook niets aan te merken. Toen iemand uit de zaal ‘I love you’ riep reageerde ze gevat met ‘I love you equally’. En iemand die om het nummer ‘Age’ riep kreeg van haar vriendelijk te horen dat ze geen betere introductie kon wensen voor het volgende nummer. Toevallig was dat het volgende nummer op de setlist.
Dat Lianne La Havas meer is dan een jazz- of soulzangeres bewees ze deze avond ook nog even met het ruige ‘Never Get Enough’. Om daarna de set af te sluiten met ‘Tokyo’. En enthousiast het podium verliet. Net zo enthousiast als het publiek dat ze achter liet.
En dus mocht een toegift niet ontbreken. Die komt er met de gevoelige pianoballad ‘Gone’. Om daarna met haar hele band af te sluiten met haar eerste single ‘Forget’.
Ze trof in Utrecht gelukkig ook een aandachtig publiek. Maar het is ook wel duidelijk dat Lianne La Havas inmiddels goed weet hoe ze een zaal moet bespelen. Het is bijzonder hoe moeiteloos ze kan omschakelen van aanstekelijke nummers als ‘What You Don’t Do’ naar een gevoel sober nummer als ‘Lost & Found’. Wat haar ongetwijfeld ook maandagavond zal lukken in Paradiso, en in februari en maart in het Concertgebouw en in 013.
