Dat Fall Out Boy de HMH heeft uitverkocht was afgelopen dinsdag goed te merken. Honderden fans stonden buiten te wachten tot de deuren open gingen en de rij reikte tot ver voorbij station Amsterdam Bijlmer Arena.
Charley Marley
Als voorprogramma hadden de mannen Charley Marley meegenomen uit London. In eerste instantie een rare combinatie, zijn muziek is een mengeling van rock, reggae en punk, totdat Charley Marley verteld dat hij vorig jaar getekend heeft bij CDC2. Het label van Pete Wentz. Hij is ook de ene helft van DJ duo the Weaver Bros. Andere helft van dit duo stond overigens ook op het podium om de nummers aan elkaar te draaien.
Vanaf het eerste moment dat deze man het podium besteeg ging het jonge publiek uit z’n dak. Nummers als ‘Wonka Bar’ en ‘Dancing with the Wolves’ doen het goed en ‘Bad Things with Jamaicans’ zullen we nog wel vaker gaan horen.
Nummers voor jongere fans als voor de fans van het eerste uur
Een scherm was naar beneden gelaten zodat het podium omgebouwd kon worden. Althans; zo leek het. Het bleek gebruikt te worden als mega groot beeldscherm waarop hele mooie zwart wit beelden te zien waren. Natuurlijk gaf het ook mogelijkheid voor de band om het podium op te sluipen.
Fall Out Boy begon de set met een kneiter van een hit ‘Sugar, We’re Goin Down’. Maar het tweede nummer ‘Irresistible’ werd vele malen beter meegezongen. Waarschijnlijk omdat het publiek grotendeels uit tieners bestond. Als dit dan ook hun eerste concert was dan deden ze het gelijk goed. De band zette een geweldige show en aan alles was gedacht. De belichting, de beelden die boven en achter het podium te zien waren, en zelfs Andy Hurley zat met zijn drums op een verhoging waarbij op de treden ook beelden te zien waren. Zeer gaaf om te zien. De drummer speelde deze hele avond zonder shirt. Al viel dit door zijn vele tatoeages niet erg op.
Zoals altijd was het Pete Wentz die ons allen toesprak: “Hoe gaat het er mee Amsterdam! Ik weet niet hoe jullie hier gekomen zijn, maar laten we voor de volgende anderhalf uur met z’n allen gaan terug vechten! Dit is ‘The Phoenix'” Speciaal voor dit nummer liepen er een aantal mensen rond met het gezicht in de “warpaint”.
En direct door naar ‘A Little Less 16 Candles, A Little More “Touch Me”‘ van het album ‘From Under The Corck Tree’ uit 2005. Het album waarmee ze bij het grotere publiek zijn doorgebroken. Voor het grotendeel van het publiek in de HMH is het helaas niet zo bekend, maar voor de 10 jaar oudere mensen toch heel fijn om te horen. Hetzelfde geldt voor ‘I Slept With Someone In Fall Out Boy And All I Got Was This Stupid Song Written About Me’ en ‘Thriller’. Waarbij zelfs de hele intro werd gedaan.
Mobieltjes
“Voelen jullie je nog goed?” vroeg bassist Pete Wentz, “Deze heet ‘Alone Together’.” Het was duidelijk voelbaar dat deze wel door iedereen kon worden meegezongen. Voorafgaande aan ‘The Kids Arn’t Alright’ vroeg Pete of het licht in de zaal uit kon. Hij droeg ons op om de mobieltjes in te lucht te steken en als we dat goed doen was er nog de mogelijkheid om op het scherm te komen ook. Massaal gingen alle zaklampjes aan. Een prachtig gezicht en er komen inderdaad allemaal blije gezichtjes op het scherm.
Na een super fijne meespringer ‘This Ain’t A Scene’ werd het grote scherm weer naar beneden gelaten met soortgelijke beelden als bij het begin. En terwijl iedereen naar het scherm keek sloop de band naar het midden van de zaal om daar een akoestische versie van ‘Immortals’ ten gehoren te brengen. Gevolgd door een prachtige versie van ‘Young Volcanoes’. En doordat het akoestisch is gedaan was de zang van het publiek zeer goed te horen.
De enige die niet mee deed in de zaal was de drummer, Hurley, die nu dan ook een super gave drumsolo kon doen terwijl zijn bandleden terug konden komen naar het podium. Pontificaal in het midden met vele lichten liet de drummer een fantastische beat horen op verschillende nummers zoals van Daft Punk. Als iedereen weer zijn eigen plaats heeft ingenomen wordt ‘Dance, Dance’ ingestart en inmiddels deed iedereen mee met dansen. Al kon er maar een handje vol meezingen. Met ‘American Beauty, American Psycho’ was dat wel anders en de mega ballonnen maakten het feestje compleet.
“Okay laten we het een beetje rustiger aandoen” zei Pete vervolgens. ‘Jet Pack Blues’ is inderdaad een rustiger nummer maar nog wel een om lekker op te bouncen.
‘Grand Theft Autumn/Where Is Your Boy’ werd heel mooi door Patrick Stump ingezet. Waarna de band erbij in knalde. De heren speelden afgelopen dinsdag echt geweldig. Bij ‘Fourth Of July’ waren er hele toepasselijke beelden te zien van vuurwerk en de heren waren “on fire”. Alles van deze show klopte. BIj ‘Uma Thurman’ nam Joe Trohman ook eindelijk zijn positie op de verhoging om beter zijn kunsten te kunnen laten zien. Dit nummer zullen we vermoedelijk vaker gaan horen op de radio. Het is zeer dansbaar en zelfs het gitaarwerk “zingt”. De nummers ‘Thnks ft th Mmrs’ en ‘I Don’t Care’ volgen elkaar op om afgesloten te worden met ‘Centuries’. Maar dat nummer werd eerst vooraf gegaan door de mooie woorden van Pete. “Het maakt niet uit wat het is. Jij zal er geweldig van worden’!
Na een korte pauze waren de heren er weer voor twee laatste liedjes. ‘My Songs Know What You Did In The Dark (Light Em Up)’ en ‘Saturday’. Met in de lyrics “I’m good to go”. Hele goeie woorden om dit geweldige concert mee af te sluiten.
Ze pakten uit met de lichten en voor iedereen was de show goed te zien. De setlist zat goed in elkaar. Nieuwe nummers voor de jongere fans, en oudere nummers voor de fans die er al vanaf het begin bij waren. Bedankt voor de memoires.
