Underworld kwam halverwege de jaren negentig met een album dat volledig gericht was op de clubscene. In de tijd dat de dance nog in de kinderschoenen stond en door de ouders werd gesuggereerd dat het “slechts een tijdelijke muziekbevlieging” zou zijn, was daar opeens ‘Dubnobasswithmyheadman’. Zeker in 1994 was het een revolutionair album en om het twintig jarige jubileum te vieren reizen Rick Smith en Karl Hyde door Europa om het album integraal te spelen. Een stijf uitverkochte zaal met een fantastische akoestiek en Underworld op het podium, dat moet memorabel optreden worden.
Uitzinnig
Stijf uitverkocht klopte zeker, waar bij andere uitverkochte concerten zelfs de tweede ring vol staat, hebben de aanwezigen besloten om de plek op de vloer te verkiezen boven de balkons. Tot aan de nooduitgangen is de laatste plek gevuld. Hoewel de Britten met gemak een HMH kunnen vullen, is de keuze voor de kleinere poptempel al meteen duidelijk. Aan het begin refereert Karl aan het feit dat het ooit begonnen is in Paradiso; op 2 april 1994 braken ze de zaal al af…met het zelfde album.
Dat Paradiso zich uitstekend leent voor stevige techno blijkt meteen uit de opening met ‘Dark & Long’ maar vooral bij ‘MMM.. Skyscraper, I Love You’. Karl Hyde staat al na 10 minuten in volledige trance de legendarische zin “I See Elvis” voor te dragen. Hyde is inmiddels 57 maar staat te genieten als een twintiger,mede door het enthousiaste publiek wat al na twintig minuten uitzinnig is. Er moet wel even vermeld worden dat de verantwoordelijke voor het geluid vanavond een topprestatie leverde!
Dat Karl Hyde als frontman de aandacht opeist is geheel terecht, zeker ook na zijn muzikale handelingen met
(bas)gitaar en zelfs een mondharmonica. Het grootste applaus is echter voor DJ Rick Smith na ‘Cowboy’ en ‘Rez’. Vooral bij die laatste is het ongelofelijk dat dit nummer al ruim twintig jaar geleden opgenomen is. Geen enkele techno liefhebber kan ontkennen dat ‘Rez’ een van de beste in zijn soort is, zelfs in 2015.
Natuurlijk zijn de rustige nummers ‘Tongue’, het uitgekleedde ‘M.E.’ en ‘River Of Bass’ een behoorlijke “moodkillers”, maar ze staan nou eenmaal op het legendarische album en verdienen dan ook een plek in de spotlight.
Perfectie
Als je na een optreden van dit kaliber ook nog een troef als ‘Born Slippy’ achter de hand hebt, is het bijna overbodig om de sfeer van het laatste nummer te beschrijven. Een kolkend Paradiso dat “Lager, Lager, Lager” meezingt en een lachende portier die alles met zijn telefoon opneemt… Een optreden wat de perfectie benaderde. De onderwereld regeerde in de voormalige kerk aan de Weteringschans.
Foto’s: ©Sander Rijken – Maxazine
