De Amsterdamse band My Baby kwam voort uit de band The Souldiers. Waar die laatste band naar soul neigde (hoe verrassend met zo’n naam), kiezen ze onder de naam My Baby meer voor bluesrock. In 2013 verscheen het debuutalbum ‘Loves Voodoo’. Nu is er de opvolger van dat album met ‘Shamanaid’.
Het nieuwe album borduurt verder op het debuut met dezelfde producer en hetzelfde team. ‘Seeing Red’ is gelijk een opener met uptempo. En is samen met het daarop volgende ‘Meet Me at the Wishing Well’ een visitekaartje dat een goed beeld geeft van de rest van het album. Hoewel het echte visitekaartje van het album de single ‘Uprising’ is. Opnieuw een opzwepende track en ook op het album één van de hoogtepunten. Waarin bluesrock en psychedelische invloeden moeiteloos met elkaar worden gecombineerd. Het daaropvolgende ‘The Doors Of Your Mind’ is weliswaar rustiger, maar ook daarin lijkt de invloed van de jaren ‘60 niet ver weg te zijn. Zangeres Cato van Dyck zingt dan niet zo rauw als wijlen Janis Joplin, maar komt in dit nummer wel in de buurt.
Met ‘Mary Morgan’ volgt opnieuw een zeer aanstekelijke track. Mede door het fijne akoestische gitaarriffje waarmee het nummer begint. Om daarna met nog een aanstekelijke track te komen: ‘Remedy’. Waarin er wat meer geëxperimenteerd wordt en daardoor één van de uitschieters van het album is.
Na het ingetogen ‘Hidden From Time’ ontstaat bij ‘6×2’ en ‘Marching’ wel een beetje het gevoel alsof ze in herhaling vallen. Bij afsluiter ‘Panggajo’ is komt daar dan weer verandering in door oosterse invloeden die erin terug te horen zijn.
‘Shamanaid’ is over het algemeen een prima vervolgstap geworden met een aantal uitschieters. En waarop al een beetje geprobeerd wordt op nieuwe wegen te bewandelen. Hier en daar dreigt het weleens te veel hetzelfde te worden, maar het aantal uitschieters is genoeg om het niet te veel als een eenheidsworst te laten klinken. Benieuwd hoe My Baby zich op een volgend album zullen ontwikkelen.
My Baby – Shamanaid (7/10)(Embrace)
