Als je eerste maten van het openingsnummer ‘To Better Days’ van de EP ‘Belle of Louisville’ hoort dan weet je het meteen: Dit is wereldklasse! Belle of Louisville is een project van de begaafde muzikanten Tess Vanderzwet en Mitch Rivers. Het openingsnummer ‘To Better Days’ is in zo’n 10 minuten op een balkonnetje in elkaar gezet. Loepzuiver gezongen door door Tess en Mitch, die ook gedreven akoestische gitaar speelt. Pablo van de Poel (DeWolff) speelt slidegitaar en tovert weer met de (bas)gitaar, zoals hij dat ook doet op een ander wereldnummer ‘Ride with you’ op de CD ‘Grand Southern Electric’ van DeWolff.
‘To Better Day’ is een heerlijk nummer dat doet denken aan de Amerikaanse muziek uit het begin van de vorige eeuw, maar tegelijkertijd ook van deze tijd is. En dat geldt ook voor de overige drie nummers.
Bij ‘Bad Love Blues’ zie je de slaven op de plantages in het zuiden van de Verenigde Staten voor je. Mitch is sterk beïnvloed door blueshelden zoals Robert Johnson, John Lee Hooker, Son House etc. maar dit is vooral een weergaloos ‘americana’ nummer. Het begint heel ingetogen, waarbij de heldere stem van Tess tegen de sfeervolle duistere achtergrondzang verrast, maar na een minuutje gaan beiden er vol in om daarna weer gas terug te nemen en zo gaat dit spannende nummer op een neer. Het had nog uren mogen duren!
‘Merry Go Round’ is ook zo’n pareltje dat je meeneemt naar de Verenigde Staten van ruim honderd jaar geleden . Ragtime à la Scott Joplin geïnspireerd door Blind Willie McTell. De tempowisselingen maken dit nummer extra spannend.
Op zo’n EP mag natuurlijk een ballad niet ontbreken en dat wordt heel fraai ingevuld met het nummer ‘Where Thy Lead Me’ met gaaf slidegitaarwerk en subtiel mandolinespel. De stem van Tess doet erg aan de jonge Emmylou Harris denken en de zangstijl van Mitch aan Leon Russell.
De EP is prachtig (analoog) opgenomen in de Electrosaurus Southern Sound Studio, waar een guerrilla oorlog tegen de hedendaagse digitale terreur wordt uitgevochten en dat brengt me op het enige minpuntje: Het is geen vinyl!
Kortom: een EP die je uren achtereen kunt draaien en die je meevoert naar de Amerikaanse muziek van begin van de vorige eeuw en tegelijkertijd verrassend modern klinkt. (9.5/10) (Electrosaurus)
